Έχουμε συνηθίσει να αντιλαμβανόμαστε ως δεδομένη την ύπαρξη ενός αγεφύρωτου χάσματος ή μιας ανεξάλειπτης έντασης
μεταξύ της θεωρίας και της πράξης. Έτσι όπως όμως δεν φτιάχνουμε, εκ των προτέρων, θεωρητικά σχέδια ή πλάνα, τα οποία η
πράξη μας αναζητά να εφαρμόσει, έτσι και δεν παρασυρόμαστε ατέρμονα σε έναν ακτιβισμό, τη δράση του οποίου επιχειρούμε
θεωρητικά, εκ των υστέρων, να θεματοποιήσουμε.
Τα κείμενα που συμπληρώνουν το παρόν τεύχος, που σε αντίθεση με τα προηγούμενα δεν περιλαμβάνουν συλλογικό κείμενο,
είναι προσανατολισμένα σε εμπειρίες αγώνα από εργασιακούς χώρους προσπαθώντας να συμβάλλουν, και μέσω του βήματος
αυτού, στην οικοδόμηση, μέσα από τις διαφορετικές οπτικές που κατατίθενται, διαδικασιών συζήτησης (εξέταση όσων
πράττουμε, ανίχνευση ορίων των όσων λέμε) όχι για τη συζήτηση αυτή καθ’ αυτή γενικά, αλλά για το προχώρημα της δράσης
και της σκέψης μας ειδικά.
Το άρθρο για τον επισιτισμό προσεγγίζει μέσα από κριτική ματιά τους αγώνες των τελευταίων ετών στον κλάδο στην πόλη της
Θεσσαλονίκης και συζητά τις προοπτικές που ανοίγονται. Η συνέντευξη που πήραμε από μέλος του σωματείου της εταιρίας WIND
επιχειρεί μια πρώτη αποτίμηση του αγώνα των προηγούμενων μηνών στο χώρο των τηλεπικοινωνιών, ενώ το άρθρο για το consult-
ing σκιαγραφεί την εργασιακή συνθήκη των εργαζομένων στον κλάδο της πληροφορικής. Το δεύτερο επίσης μέρος του κειμένου για
τους αγώνες στο χώρο της υγείας, όπως και η μαρτυρία εργαζομένου στην «κοινωφελή» εργασία, συζητάνε τρόπους οργάνωσης και
συλλογικής όσο και ατομικής διεκδίκησης. Τέλος, επειδή η κρίση του καπιταλισμού, και οι αγώνες εναντίον του, δεν αφορούν ούτε
μόνο το εργασιακό πεδίο ούτε και γνωρίζουν γεωγραφικούς διαχωρισμούς, η μετάφραση του άρθρου για την απεργία ενοικίου στο
Sunset Park του Brooklyn ανοίγει τη συζήτηση γύρω από το φλέγον (και για εμάς εδώ) ζήτημα της στέγασης, που οι πρόσφατοι
αγώνες στις ΗΠΑ έχουν μετατρέψει σε πεδίο σύγκρουσης.
