Οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ, βρισκόμαστε στην 8η εβδομάδα απεργίας. Πριν λίγες ημέρες βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα δίλημμα «να απογραφώ ή όχι». Μέχρι και μία ημέρα πριν την ψήφιση της τροπολογίας στη Βουλή, κατατέθηκαν πολλά «ΟΧΙ» με τη μορφή υπεύθυνων δηλώσεων μη συμμετοχής στην απογραφή, οι οποίες και διαβιβάστηκαν στο Υπουργείο Παιδείας. Όπου έγινε απόπειρα να καταγραφεί η αυθόρμητη διάθεση του κλάδου απέναντι στον εκβιασμό των απολύσεων, τα ποσοστά ήταν συντριπτικά (620 δηλώσεις μη απογραφής στο ΕΚΠΑ και 180 στο ΕΜΠ).
Δυστυχώς, τα πολιτικά παιχνίδια, οι ψυχολογικοί εκβιασμοί και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία οδήγησε ένα μεγάλο μέρος των συναδέλφων να απογραφούν, χωρίς ουσιαστικά τη θέλησή τους. Τελικά περίπου 300 είπαν ΟΧΙ. Αρνήθηκαν να μπούνε στη μηχανή παραγωγής άνεργων, μίζερων, εξαθλιωμένων συνειδήσεων. Αρνήθηκαν να γίνουν συνένοχοι στην επιχείρηση διάλυσης του δημόσιου πανεπιστημίου.
Τα ΜΜΕ όπως ήταν φυσικά αναμενόμενο έσπευσαν να ενημερώσουν την κοινωνία για το πόσο πολύ πέτυχε η εκβιαστική μέθοδος του Υπουργείου για αυτό-απογραφή, βγάζοντας στον τάκο «τα κακά 268 παιδιά» που δεν απογράφησαν, τα οποία σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα τίθενται αυτόματα και μαγικά σε αργία, χωρίς να μεσολαβήσει καμία άλλη διαδικασία.
Αυτό που ενόχλησε τον κρατικό μηχανισμό από την αρχή της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ, ήταν η ενότητα και η διάρκεια. Το ότι μέρα με τη μέρα όλο και περισσότεροι έμπαιναν ενεργά στον αγώνα. Το ότι ώρα με την ώρα η συνένωση με άλλα αγωνιζόμενα μέτωπα γίνονταν όλο και μεγαλύτερη. Αυτή την ενότητα θέλησε να σπάσει και δυστυχώς βρήκε πρόσφορο έδαφος στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία να το κάνει ως ένα βαθμό.
Αυτό όμως που μάλλον αγνοεί ο κρατικός μηχανισμός είναι πως τα ΝΑΙ που κατατέθηκαν στην πλατφόρμα δεν είναι και συνειδησιακά ΝΑΙ, αλλιώς η απεργία θα σταματούσε την προηγούμενη εβδομάδα ακριβώς μετά την απογραφή. Η απεργία όχι μόνο δεν σταμάτησε αλλά συνεχίζει με νέα πενθήμερη.
Αυτός ο αγώνας ξεκίνησε ενωμένος και θα τελειώσει ενωμένος όσο και αν αυτό αντιτίθεται στην πάγια τακτική της κυβέρνησης για διάσπαση των μετώπων των αγωνιζόμενων κλάδων. Δυστυχώς για το Υπουργείο και την κυβέρνηση, δεν είμαστε μόνο 268. Είμαστε πολλοί παραπάνω. Όχι μόνο μέσα στα πανεπιστήμια αλλά και έξω στην κοινωνία. Είμαστε όλα αυτά τα κομμάτια που έγιναν ένα, στη διάρκεια αυτού του μακροχρόνιου και δύσκολου αγώνα.
Είμαστε όλα αυτά τα κομμάτια που λέμε
ΟΧΙ στις απολύσεις, ΟΧΙ στις επιταγές της κυβέρνησης,
ΟΧΙ στη λεηλασία και απαξίωση της εργασίας και της ζωής μας.
Είμαστε όλα αυτά τα κομμάτια που λέμε
ΝΑΙ στην Αντίσταση. ΝΑΙ στην Ανυπακοή. ΝΑΙ στην Ανατροπή.
Απεργιακή Επιτροπή Παν/μίου Αθηνών
Υποβολή απάντησης