Σε γενικές γραμμές ο αγώνας των εργολαβικών καθαριστριών στα αμαξοστάσια της εταιρίας Οδικών Συγκοινωνιών (ΟΣΥ) είναι γνωστός. 19 καθαρίστριες της νυχτερινής βάρδιας στο αμαξοστάσιο του Ελληνικού, που δουλεύουν στην εργολαβική εταιρία Λινκ Απ, που έχει αναλάβει την καθαριότητα των λεωφορείων σε κάποια αμαξοστάσια της ΟΣΥ, κατεβαίνουν σε απεργία διαρκείας για να απαιτήσουν καταρχήν τα δεδουλευμένα 6 μηνών που τους χρωστάει ο εργολάβος, κάνουν καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας, πάνε σε τριμερή συνάντηση (επιθεωρητής/ εκπρόσωπος του αφεντικού/ εκπρόσωπος των καθαριστριών) και επιτυγχάνουν την καταβολή 4 μηνών δεδουλευμένων. Από τότε, οι καθαρίστριες του αμαξοστασίου στο Ελληνικό μπαίνουν σε διαδικασία επαφής και ζυμώσεων με τις καθαρίστριες των άλλων αμαξοστάσιων που έχει αναλάβει ο εργολάβος και συγκρότησης σωματείου. Αυτός με τη σειρά του προσπαθεί να τις τρομοκρατήσει και να τις σπάσει με πολλούς τρόπους, οι ίδιες ξανακατεβαίνουν σε απεργία καταγγέλοντας όλες τις αυθαιρεσίες του εργολάβου (απλήρωτες άδειες, επιδόματα, κλπ). Από τότε είναι σε συνεχείς διαδικασίες κινητοποιήσεων. Στη συνέντευξη που δημοσιεύμε στο τεύχος αυτό, οι καθαρίστριες αφηγούνται κάποιες λεπτομέρειες του αγώνα τους. Εδώ εμείς θέλουμε να σημειώσουμε μερικά ενδιαφέοντα στοιχεία που αναδεικνύει ο συγκεκριμένος αγώνας.
Ένα πρώτο στοιχείο αφορά τις συνθήκες εργολαβικής εργασίας στην καθαριότητα. Οι εργαζόμενες στην καθαριότητα γενικά δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας, χωρίς ασφάλιση, παίρνοντας χρήματα άλλα από αυτά που υπογράφουν στις συμβάσεις που υπογράφουν (όποτε υπογράφ κι αν υπογράφουν), χωρίς εργασιακά δικαιώματα (άδειες, επιδόματα άδειας, κλπ), σε υπερεντατικοποιημένες συνθήκες εργασίας και υπό τη διαρκή απειλή της τρομοκρατίας των αφεντικών, που μπορεί να αρχίζει από απειλές απόλυσης και να φτάνει μέχρι το βιτριόλι (όπως έδειξη η ιστορία της Κούνεβα), μόλις σηκώσουν κεφάλι.
Το δεύτερο στοιχείο αφορά τις συμπράξεις ιδιωτικού-δημόσιου τομέα, τα γνωστά ΣΔΙΤ, δηλαδή την παραχώρηση υπηρεσιών των δημόσιων οργανισμών (νοσοκομείων, ΗΣΑΠ, κλπ), που ξεκίνησε ο σημιτικός εκσυγχρονισμός και επεκτάθηκαν τα επόμενα χρόνια: ίσως να αποτελούν την πρώτη μαζική είσοδο του οργανωμένου εγκλήματος στο δημόσιο. Όλοι οι εργολάβοι του δημοσίου, έχοντας (ή φτιάχνοντας…) διάφορες σχέσεις με τη γραφειοκρατία τόσο των διοικήσεων των δημόσιων οργανισμών, όσο και με τους κομματικούς μηχανισμούς, παίρνουν σε χαμηλές τιμές της συμβάσεις (με μειοδοτικούς διαγωνισμούς), με σκοπό να ρεφάρουν, όχι απλώς συμπιέζοντας το εργατικό κόστος, αλλά στην πραγματικότητα φτιάχνοντας ζώνες εξαίρεσης από το εργασιακό δίκαιο, μέσα στους οργανισμούς του δημοσίου. Κι όλα αυτά πολύ πριν την εφαρμογή των κοινωφελών προγραμμάτων.
Το τρίτο στοιχείο αφορά την ταξική σύνθεση της κινητοποίησης. Πρόκειται κατά κύριο λόγο για μετανάστριες εργάτριες, χωρίς καμιά πείρα δημόσιας (π.χ. απεργία) κινητοποίησης στο παρελθόν, που ξεπερνάνε τους εθνικούς διαχωρισμούς, σηκώνουν κεφάλι, οργανώνονται, δίνουν μάχες. Αυτό το γεγονός είναι κάτι που δεν είναι πρωτοφανές : ας θυμηθούμε τον αγώνα ενάντια στην απόλυση της Πολωνής καθαρίστριας στον εργολάβο του ΕΚΠΑ πριν μερικά χρόνια και παλιότερα την ιστορία της Κούνεβα και των συναδελφισσών της, που δούλευαν στην εργολαβική του ΗΣΑΠ. Από την άλλη πλευρά, ας αντιληφθούμε την τεράστια σημασία του: η μεγάλη δεξαμενή της πολυεθνικής γυναικείας εργατικής τάξης, ο σοβαρός μειονοτικός και γυναικείος μετασχηματισμός της εργασίας που έχει συντελεστεί τα τελευταία 30 χρόνια σ αυτό τον τόπο, ειδικά σε συγκεκριμένα πεδία της αναπαραγωγικής εργασίας (οικιακή εργασία, καθαριότητα, φροντίδα ηλικιωμένων), διεκδικεί τα δικαιώματα του στη σκηνή του ανταγωνισμού. Κι αυτό είναι κάτι εντυπωσιακό: γιατί μιλάμε για πεδία αλώβητα από τις συνδικαλιστικές και κομματικές διαμεοολαβήσεις, και εργασιακούς χώρους που ευνοούν την επικράτηση πατερναλιστικών σχέσεων εργαζομένων και αφεντικών. Άρα σχέσεων που σπάνε δύσκολα.
Το τέταρτο στοιχείο αφορά τη μορφή της οργάνωσης. Εδώ υπάρχουν διάφορες παράμετροι που πρέπει να λάβουμε υπόψιν. Καταρχήν είναι γνωστό ότι δεν είμαστε από αυτούς που παίζουν με τις λέξεις: αν έχει ένα νόημα στο λεξιλόγιο του ανταγωνισμού η έννοια άγρια απεργία, αυτό είναι το νόημα του αγώνα των καθαριστιών της ΟΣΥ. Άγρια απεργία, απεργία δηλαδή που ξεσπάει χωρίς κάλυψη από κανένα σωματείο (στην περίπτωση μας υπήρχε μερική κάλυψη κατόπιν της πρώτης 5ημερης απεργίας), χωρίς καθοδήγηση από κομματικούς μηχανισμούς, έχοντας απέναντι της τους μπράβους του εργολάβου.
Εδώ μια μικρή παρένθεση. Στο «χώρο» της φαιδράς πορτοκαλέας (όπως ακριβώς και στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας), ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων επιχειρεί να καλύψει την πολιτική του ανυπαρξία, αναμασώντας (ruminate) τις αναμνήσεις των 70ς και της ιταλικής αυτονομίας: οδοφράγματα, ένοπλα κλπ. Αλλά τέτοιους αγώνες, όπως αυτός των καθαριστριών, τους απαξιώνει (Τους απαξιώνει στην πράξη, “απέχοντας”. Στα χαρτιά μπορεί να δηλώνει γενικά διάφορα βερμπαλιστικά όπως το “είμαστε όλοι μετανάστες”, κλπ. Τσάμπα είναι στα χαρτιά να δηλώνεις διάφορα). Αυτό δεν δείχνει απλώς την έλλειψη εντιμότητας αυτών των ανθρώπων, ούτε μόνο την πολιτική ποιότητα της δέσμευσης τους. Πολύ περισσότερο επιβεβαιώνει με τη σειρά του, εκείνο το γνωμικό που λέει: «όταν αρχίσεις να ζεις με τις αναμνήσεις σου, είσαι ήδη νεκρός». Εμείς θα λέγαμε: πολιτικά νεκρός. Κλείνει η παρένθεση.
Δεύτερο. Πρόκειται για αυτοοργανωμένη προσπάθεια των καθαριστριών, χωρίς αρχηγούς κλπ, με τη βοήθεια κάποιων συνδικαλιστών οδηγών της ΟΣΥ, που λόγω της εγγύτητας του χώρου είχαν δημιουργήσει σχέσεις με αυτές και τις βοήθησαν στην οργάνωση τους (αυτή η σχέση για να είμαστε ακριβείς χρειάζεται να διερευνηθεί περισσότερο, από αυτό που γράφουμε εδώ). Ωστόσο όπως αναφέρουν και οι ίδιες, όταν πήγαν στην τριμερή συνάντηση στην επιθεώρηση εργασίας, ο συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ, αφού αρχικά «κάλυψε» κάποιες μέρες της απεργίας, στη συνέχεια της συμβούλεψε «να γυρίσουν στη δουλειά τους και θα αναλάβει η ομοσπονδία» (δηλαδή οι ειδικοί του κλαδικού σωματείου του κόμματος). Κι αυτές φυσικά τον έφτυσαν και συνέχισαν τον αγώνα τους. Τρίτο. Οι καθαρίστριες μόλις κερδίζουν την πρώτη νίκη (καταβολή ενός μέρους των δεδουλευμένων) προχωράνε σε διαδικασίες συνενόησης με συναδέλφισες τους από άλλα αμαξοστάσια της ίδιας εταιρίας για τη δημιουργία κλαδικού σωματείου. Δηλαδή δεν μπαίνουν στο κλαδικό σωματείο των ιδιωτικών καθαριστριών του ΠΑΜΕ, αλλά αποφασίζουν να οργανωθούν από μόνες τους. Πέρα από ότι αυτό δείχνει μια διαύγεια και μια ικανότητα μάθησης από την πείρα που κέρδισαν, αφού μπόρεσαν να αξιολογήσουν σωστά τη στάση του κομματικού συνδικάτου, βάζει -ανάμεσα στα άλλα- το θέμα μιας μεγάλης συζήτησης που δεν μπορούμε να κάνουμε τώρα. Κι αυτή αφορά τη μορφή σωματείο βάσης και κατά πόσο ή όχι συμβάλλει στην οργάνωση των αγώνων στους χώρους δουλειάς.
Το πέμπτο στοιχείο που πρέπει να εστιάσουμε αφορά το περιεχόμενο της ίδιας της κινητοποίησης: στην αρχή η διεκδίκηση της καταβολής των δεδουλευμένων, και μετά η συνολική επανδιαπραγμάτευση του καθεστώστος των εργασιακών σχέσεων στο συγκεκριμένο πεδίο. Πολλοί θα χαρακτήριζαν αυτή την κινητοποίηση «αμυντική». Περίπου 800.000 εργαζόμενοι/-ες στον ιδιωτικό τομέα τα τελευταία χρόνια, τους οφείλουνται δεδουλευμένα, πολλοί/ές από αυτούς/-ές δουλεύουν σε μεγάλους εργασιακούς χώρους για χρόνια και συμμετέχουν σε σωματεία κλαδικά ή πρωτοβάθμια, που έχουν από πίσω τους κομματικούς μηχανισμούς. Ένας πολύ περιορισμένος αριθμός από αυτούς μπήκε σε διαδικασία διεκδίκησης και κόντρας με τα αφεντικά του για να τα πάρει. Αντίθετα: οι καθαρίστριες της ΟΣΥ, χωρίς κανένα σωματείο πίσω τους, χωρίς καμία προηγούμενη οργάνωση κλπ, το έκαναν και το κάνουν. Κρίνετε μόνοι/-ες σας.
Το έκτο στοιχείο αφορά το ρόλο της ΟΣΥ ΑΕ. Του κρατικού δηλαδή οργανισμού των οδικών συγκοινωνιών και άρα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει τη διοίκηση. Μια από τις σημαίες που κουνούσε η “πρώτη φορά” στην ηρωϊκή πρώτη περίοδο της, ήταν ότι “θα επιβάλλει στα αφεντικά να εφαρμόζουν το εργατικό δίκαιο, θα αναβαθμίσει την επιθεώρηση εργασίας”, κλπ Όταν διαμαρτυρήθηκαν οι καθαρίστριες στην ΟΣΥ, καταγγέλοντας τη στάση του εργολάβου και το γεγονός ότι η διοίκηση της ΟΣΥ του κάνει πλάτες, η διοικήτρια αντιπαρήλθε με το ακλόνητο επιχείρημα: “μα τι λέτε, εμείς κάναμε την Κούνεβα, που ήταν καθαρίστρια όπως κι εσείς, ευρωβουλευτή”. Αυτή είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτά είναι τα μέλη της που στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό, αυτή είναι η αριστερά (όλες τις φορές ίδια). Από την άλλη: αυτό είναι κι ένα πεδίο αγώνα, που δεν πρέπει να αφήνουμε ελεύθερο για να αλωνίζει το κάθε στελεχάκι της “πρώτης φοράς”.
Και last but not least. Η αλληλεγγύη που δέχτηκε ο αγώνας από ντόπιες συλλογικότητες και διαδικασίες: συνελεύσεις γειτονιάς, τοπικές συλλογικότητες της αντιεξουσίας, αγωνιστές της άκρας αριστεράς κλπ. Όλο και περισσότερος πολιτικοποιημένος κόσμος της αντιεξουσίας, εδώ και κάμποσα χρόνια, έχει κατανοήσει ότι οποιαδήποτε προσπάθεια για να σηκωθεί η τάξη στα πόδια της και να συγκροτηθεί ξανά, περνάει μέσα από τέτοιους αγώνες, από τις διιδικασίες που κινητοποιούν και από τις μικρές αλλά στρατηγικές νίκες που επιτυγχάνουν. Κι αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό.
Η ΟΣΥ φταίει για όλα!
Συνέντευξη με εργολαβικές καθαρίστριες της ΟΣΥ
Η παρακάτω συνέντευξη πάρθηκε από δύο καθαρίστριες στο αμαξοστάσιο του Ελληνικού της ΟΣΥ στη διάρκεια της διήμερης απεργίας τους στις 24-25 Απρίλη 2016. Τα αρχικά των ονομάτων είναι ψευδή για ευνόητους λόγους. Επιμέλεια συνέντευξης: Hobo, Miete.
Πόσα χρόνια δουλεύετε στην εταιρία;
Χ.: Κλείνω τα 9
Ψ: 9.
Γενικά οι περισσότερες συναδέλφισσες δουλεύουν περίπου τόσα χρόνια.
Πέστε μας λίγο για τις συνθήκες της δουλειάς σας.
Χ: Πριν πάρει ο συγκεκριμένος εργολάβος τη δουλειά, καθαρίζαμε 11 νταλίκες (μεγάλα λεωφορεία) και 12 μερσεντές (μικρά λεωφορεία) η καθεμία. Από τότε που ανάλαβε ο συγκεκριμένος εργολάβος μείωσε το προσωπικό της κάθε βάρδιας και αύξησε σταδιακά τη δουλεια στις 13 νταλίκες και 18 μερσεντές. Πάνω από 11 νταλίκες το 6ωρο σκοτώνεσαι…. Από την άλλη η δουλειά είναι πολύ δύσκολη. Όταν έχει ζέστη λιώνεις μέσα στο λεωφορείο. Γάντια ή ρούχα για τη δουλειά δεν μας δίνει. Εννοείται ότι δεν μας δίνει ούτε μάσκες προσώπου για να μην εισπνέουμε τα απορρυπαντικά. Είναι αποπνιχτικό να καθαρίζεις λεωφορεία.
Πόσες καθαρίστριες είναι στη βάρδιας σας, ξέρουμε ότι είσαστε από πολλές χώρες.
Ψ: Η βάρδια μας είναι 19 άτομα, είμαστε από Ελλάδα, Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Γεωργία, Ουκρανία, Μαρόκο, Σιέρρα Λεόνε.
Πέστε μας λίγο για τα προβλήματα που είχατε με τις πληρωμές
Χ: Η λινκ απ πήρε την εργολαβία το 2010. Πήρε την εργολαβία σε 4 αμαξοστάσια της ΟΣΥ. Ο προηγούμενος εργολάβος έκλεβε το 10% του μισθού, αλλά γενικά πλήρωνε στην ώρα του. Δεν είχαμε πολλά προβλήματα μ αυτόν. Τον Ιούλιο του 2010, που πήρε ο καινούργιος τη δουλειά μας φώναξε σε ένα μίτινγκ, όπου μας εξήγηση ότι αυτός πληρώνει με ένα δικό του τρόπο….
Δηλαδή;
Χ. Μείωσε το μισθό, Μείωσε κατά 5 άτομα το προσωπικό της βάρδιας και έδινε απλήρωτα ρεπό και άρχισε να κρατάει 35 ευρώ το μήνα για «επίδομα αλληλεγγύης», πράγμα που ήταν παράνομο. Μας είχε δηλώσει όλες ανύπαντρες για να μη δίνει επιδόματα. Έτσι ο μισθός πήγε στα 450 ευρώ για 6 ώρες δουλειά τη μέρα.
Ακόμα ανέβασε σταδιακά τον αριθμό των λεωφορείων που έπρεπε να καθαρίζουμε σε κάθε βάρδια.
Κάτι άλλο που άρχισε να κάνει, ήταν, όταν μας χρωστούσε κάποιους μήνες χρήματα, να μας βάζει να υπογράφουμε ότι πήραμε δώρο γιορτών και μετά μας έλεγε ότι αυτό ήταν μισθός, όχι δώρο.
Με τον καιρό άρχισε να καθυστερεί να πληρώνει τους μισθούς ή όταν μας έδινε κάποιο μισθό πήδαγε μήνες. Για παράδειγμα χρωστούσε τους μισθούς από τον Ιούνη μέχρι τον Οκτώβρη, κι όταν μας έδινε ένα μισθό, μας έλεγε αυτός είναι ο μισθός του Σεπτέμβρη.
Τον ρωτούσαμε: «Μα αφού δεν μας έχεις πληρώσει Ιούνη–Ιούλη, Αύγουστο, πώς μας δίνεις Σεπτέμβρη»;
Όλα αυτά που έκανε ο εργολάβος τα ήξερε η ΟΣΥ;
Χ και Ψ μαζί: Η ΟΣΥ τα ξέρει όλα. Η ΟΣΥ φταίει για όλα.
Όλα αυτά τα προβλήματα τα συζητούσατε με τις άλλες συναδέλφισσες σας τόσα χρόνια;
Ψ: Ναι συνέχεια.
Δεν φοβόσαστε μήπως υπάρχουν κάποιες ρουφιάνες να σας δώσουν στον εργολάβο;
Ψ: Μα τι λες: στον ίδιο τα λέγαμε. Του λέγαμε μπροστά στα μούτρα του ότι μας κλέβει….
Και τότε γιατί δεν κάνατε νωρίτερα καμιά κινητοποίηση;
Ψ: Γιατί φοβόμασταν. Εντάξει εγώ δουλεύω κι αλλού, όμως, έστω και καθυστερημένα να παίρνουμε τα λεφτά είναι μια δουλειά. Οι άλλες συναδέλφισσες δουλεύανε μόνο εδώ. Τι θα γίνανε άμα τις έδιωχνε; Όταν του ζητούσαμε τα λεφτά που μας χρωστάει, συνέχεια μας απειλούσε ότι θα μας διώξει.
Και πώς αποφασίσατε να κινητοποιηθείτε;
Ψ: Σε κάποια φάση τον περασμένο χρόνο άρχισε να μας χρωστάει 6 μήνες μισθούς. Όταν του λέγαμε να μας πληρώσει, έβρισκε διάφορες δικαιολογίες και δεν μας πλήρωνε. Μας έλεγε ότι «εμένα με καλύπτει ο νόμος, έχετε υπογράψει χαρτιά». Φυσικά ο νόμος δεν τον κάλυπτε. Μια μέρα υποσχέθηκε ότι θα έρθει να μας πληρώσει και δεν ήρθε. Μας είπε τότε, ότι «μπλοκάρει η τράπεζα τα λεφτά». Εκεί τα πήραμε στο κρανίο, βγήκαμε στην πύλη, φωνάξαμε το συνάδελφο–οδηγό από την ΟΣΥ να μας βοηθήσει και είπαμε στον εργολάβο:«δεν πάμε για δουλειά αν δεν μας πληρώσεις».
Δηλαδή κάνατε απεργία, χωρίς να έχετε κανένα σωματείο να σας καλύψει. Δεν φοβηθήκατε τότε ότι μπορεί να σας απολύσει;
Ψ: Τα είχαμε πάρει στο κρανίο, είμασταν 6 μήνες απλήρωτες. Όχι δεν φοβηθήκαμε.
Στην πρώτη απεργία, μετά την τρίτη μέρα, όταν πήγαμε στην επιθεώρηση εργασίας για τριμερή συνάντηση, ο δικηγόρος του εργολάβου φώναζε: «πώς κάνατε απεργία, αφού δεν έχετε σωματείο να σας καλύπτει;». Τότε πετάχτηκε ο συνδικαλιστής από το σωματείο του ΠΑΜΕ, που είχαμε καλέσει, και είπε: «τις καλύπτει η ομοσπονδία». Κι έτσι εκ των υστέρων, καλύφθηκε για κάποιες μέρες η απεργία.
Τι πήρατε σε αυτή την απεργία;
Χ: Μετά την τριμερή συνάντηση στην επιθεώρηση εργασίας έδωσε στην καθεμιά μας 1800 ευρώ, δηλαδή 4 μισθούς, χωρίς όμως να μας αναλύσει ποιους μήνες πληρώνει.
Γιατί κάνατε απεργία στη γενική απεργία της ΓΣΕΕ το Φλεβάρη;
Ψ: Στην απεργία του Φλεβάρη συμμετείχαμε κι ο εργολάβος έφερε καθαρίστριες από άλλα αμαξοστάσια. Τότε παίχτηκε ένα σκηνικό στην πύλη, πλακωθήκαμε με την προϊσταμένη και οι γυναίκες τελικά δεν μπήκανε να καθαρίσουνε.
Ακούσαμε ότι υπήρχε γενική απεργία, εμείς είμασταν ήδη σε κινητοποίηση, οπότε κάναμε απεργία και κατεβήκαμε και στην πορεία. Δεν έχουμε ξανακάνει ποτέ απεργία με τη ΓΣΕΕ.
Μετά την απεργία προσπαθήσατε να φτιάξετε σωματείο μαζί με τις καθαρίστριες από άλλα αμαξοστάσια…
Χ: Ναι. Και στα άλλα αμαξοστάσια κάνανε καταγγελίες, μετά που μάθανε ότι εμείς πληρωθήκαμε. Στο αμαξοστάσιο του Πειραιά μία που έκανε καταγγελία την απολύσανε.
Έχουμε καταθέσει χαρτιά για κλαδικό σωματείο στο οποίο έχουν γραφτεί άτομα από τα 3 από τα 7 αμαξοστάσια, λόγω όμως της αποχής των δικηγόρων έχει πάει πίσω αυτή η ιστορία.
Είχαμε μια φίλη σένα άλλο αμαξοστάσιο, που είχαν τα ίδια προβλήματα με εμάς, συννενοηθήκαμε μαζί της και γράφτηκαν κι από αυτά στο σωματείο. Από την άλλη, στο αμαξοστάσιο στα Λιόσια, ο εργολάβος έδινε περισσότερα λεφτά και τους είχε πει να μην το λένε, και ήρθε μια συναδέλφισσα ελληνίδα από κει και μας το είπε, και την απολύσανε. Γενικά στα άλλα αμαξοστάσια δεν έκαναν απεργία όταν κάναμε εμείς, παρότι είχαν τα ίδια προβλήματα. Όμως όταν κερδήσαμε καταλαβαν και τώρα κάνουν και αυτές.
Γιατί κάνετε τώρα ξανά απεργία (διήμερη απεργία στις 25-26/04);
Χ: Μετά την πρώτη απεργία και τους μισθούς που μας έβαλε, άρχισε να μας βάζει 10 ρεπό το μήνα. Εννοείται απλήρωτα. Κάναμε και δεύτερη καταγγελία τότε στην επιθεώρηση εργασίας.
Μετά κάποιες από εμάς, τις ανάγκασε να πάρουν όλη την άδεια του χρόνου το Φεβρουάριο. Τελειώνει η άδεια και βάζει άλλες 3 μέρες ρεπό.
Του κανα τότε εξώδικο και γλίτωσα 5 ημέρες άδεια. Έδινε μέχρι τώρα 15 μέρες άδεια το χρόνο, από δω και μετά θα δίνει 20.
Τώρα έβαλε σε όλες μας 420 ευρώ και γράφει το χαρτί: δώρο Πάσχα–προκαταβολή Όχι δηλαδή ο μισθός του μήνα. Επίσης κάνουμε απεργία για να μας ξοφλήσει το 2013 που μας χρωστάει ακόμα.
Ποιος σας καλύπτει σ αυτή την απεργία, αφού τυπικά δεν έχετε ακόμα σωματείο;
Χ: Σε αυτή την απεργία πήγαμε στο ΕΚΑ κι αυτό την καλύπτει.
Πριν από λίγη ώρα, μάθαμε ότι κάποιες συναδέλφισσες της βάρδιας σας ήρθαν για να μπουν στο αμαξοστάσιο γιατί δεν θέλαν να απεργήσουν….
Ψ: Ναι ήταν οι 7 καινούργιες. Οι ελληνίδες ήρθαν να δουλέψουν και οι ξένες (και οι παλιές) δεν μπήκαν για δουλειά. Αυτές τις προσέλαβε πριν ένα μήνα, όταν έγινε έλεγχος στο αμαξοστάσιο από την ΟΣΥ. Τότε αυτός πήρε άτομα για να ταιριάζουν με τα λεωφορεία, δηλαδή με τη σύμβαση που είχε υπογράψει με την ΟΣΥ.
Παραλίγο να πλακωθώ με τις «άλλες», όταν τις είδα. Τους είπα να σηκωθούν και να φύγουν τώρα. «Θα πάρω 10 ευρώ για να πάω για δουλειά», μου είπαν. Παίρνουμε όλες 500 ευρώ επειδή εμείς αγωνιστήκαμε, αλλιώς αυτές θα παίρνανε 450. Αυτό θα τους εξηγούσα στην αρχή και μετά θα πλακωνόμουν μαζί τους.
Ο άντρας σου σε στηρίζει στην απεργία, ή σου λέει πού πας και τρέχεις;
Ψ: Τι να μου πει; Αφού είμαι 6 μήνες απλήρωτη. Με στηρίζει.
Θέλεις να μας πεις κάτι άλλο;
Ψ: Ναι δύο πράγματα. Πρώτο ότι η ΟΣΥ φταίει για όλα. Τα ξέρανε και τα ξέρουνε όλα και κάνουνε την πάπια γιατί τα χουνε κάνει πλακάκια με τον εργολάβο. Και δεύτερο ότι ευχαριστώ το θεό που ο εργολάβος δεν μας τα έδινε όλα αυτά, επιδόματα, μισθούς, δώρα. Γιατί γι’ αυτό ξεσηκωθήκαμε.
Υποβολή απάντησης