Κοινοί αγώνες ντόπιων-μεταναστών/στριών
Ενάντια στις δολοφονικές πολιτικές του ελληνικού κράτους
Αυτή τη στιγμή χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται σε κίνδυνο αρρώστιας, θανάτου, αποκλεισμού και απομόνωσης εξαιτίας της πανδημίας και του δολοφονικού κυνισμού του ελληνικού κράτους.
Μετανάστες/στριες, εργαζόμενοι και εργαζόμενες, άστεγοι/ες και άλλες κοινωνικές ομάδες έχουν κλειστεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και χώρους εργασίας, έχουν περιθωριοποιηθεί και έχουν αποκλειστεί από ένα σύστημα υγείας που όλα τα τελευταία χρόνια απαξιώθηκε από τις κυβερνήσεις, και τους πετάει απέξω, στην τύχη τους. Στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας, χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα και με αυστηρότερους περιορισμούς βρίσκονται οι «πλεονάζοντες πληθυσμοί» των μεταναστών. Μετά τις εξαγγελίες για νέα κλειστά κέντρα, εξαγγέλλονται περαιτέρω μέτρα περιορισμού της ελευθερίας τους από το ελληνικό κράτος, νέο καθεστώς καραντίνας για όσους/ες φτάνουν στα σύνορα, την ίδια ώρα που χιλιάδες άνθρωποι αναγκάζονται να μένουν φυλακισμένοι σε κλειστές δομές, χωρίς πρόσβαση στην περίθαλψη κι από τις 27/03 χωρίς το πενιχρό μηνιαίο επίδομα της ΥΑ του ΟΗΕ, «έως την τοποθέτηση ΑΤΜ εντός των δομών».
Ο περιορισμός των ελευθεριών (περιορισμός μετακινήσεων), η υποτίμηση/περιθωριοποίηση των εργαζομένων ανέργων, η έλλειψη της περίθαλψης, έχουν επιβληθεί εδώ και καιρό στους μετανάστες και τις μετανάστριες, χωρίς την απειλή της πανδημίας και με ακόμα σκληρότερους όρους: απαγόρευση μετακίνησης εντός της ενδοχώρας, εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με έλεγχο εισόδου και εξόδου, «μαύρη» εργασία κ.α. Σε αυτή την παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ολόκληρη η επικράτεια -και όχι μόνο η ελληνική- μετατρέπεται σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης, για τους/τις εργαζομένους/ες, ανέργους/ες, τους/τις μετανάστες/ριες, για όλους/ες εμάς που περισσεύουμε.
Από τη Μόρια και τα νησιά μέχρι το κέντρο της Αθήνας, το ελληνικό κράτος συνεχίζει την επίθεση κατά προσφύγων/μεταναστών/στριών, κατά των εργαζομένων και κατά των κοινωνικών αγώνων, ως άλλη όψη της συμμετοχής του στους διακρατικούς πολέμους ΕΕ-ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή και την Αφρική και της ένοπλης διαπραγμάτευσης για τον ορυκτό πλούτο και τον έλεγχο των εμπορικών δρόμων. Το τελευταίο διάστημα είδαμε την άνοδο της δολοφονικής συνεργασίας του ελληνικού κράτους και ντόπιων εθελοντών φασιστών στον Έβρο και στα νησιά, με τις κοινές επιχειρήσεις, αποτροπής, επαναπροώθησης, βασανισμού, παράνομης κράτησης και δολοφονίας μεταναστ(ρι)ών που προηγήθηκαν, όσο και με τη δολοφονική επιλογή εγκλεισμού χιλιάδων μεταναστ(ρι)ών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης εν μέσω της εξελισσόμενης πανδημίας του κορωναϊού. Τουλάχιστον δύο μετανάστες, ο Muhammad al-Arab και ο Muhammad Gulzar έχει επιβεβαιωθεί ότι πέσανε νεκροί τις προηγούμενες μέρες από τα πυρά του ελληνικού κράτους και των φασιστών. Παρά τις διαβεβαιώσεις των ελληνικά ΜΜΕ και της κυβέρνησης πως όλα αυτά ήταν τουρκικά «fake news» γεγονός παραμένει πως η θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους συνοδεύεται από τη δέσμευση της Ε.Ε για οικονομική ενίσχυση της Ελλάδας με 700 εκατομμύρια ευρώ. Ο αντιτουρκισμός στην Ελλάδα συγκαλύπτει ότι η γνωστή επιθετικότητα του τουρκικού κράτους συνοδεύεται από την επιθετικότητα του ελληνικού κράτους (και των ντόπιων/πολυεθνικών οικονομικών συμφερόντων που εξυπηρετεί) με τις εξίσου παράλογες διεκδικήσεις του.
Ακριβώς το ίδιο χρονικό διάστημα, είχαμε τη συνεργασία ελληνικού κράτους-τοπικών αρχών και φασιστών στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου, με αλλεπάλληλες επιθέσεις σε μετανάστ(ρι)ες, εργαζόμενους/ες σε ΜΚΟ και δομές αλληλεγγύης. Νησιά στα οποία βρίσκονται τα μεγαλύτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ων – hot spot, εκεί που οι πιο «κλειστές δομές» προϋποθέτουν τις πιο ανοιχτές, εκεί που η μόνη κρατικά επιτρεπτή αλληλεγγύη είναι του ιδιωτικοποιημένου κράτους πρόνοιας των ΜΚΟ, εκεί που η έλλειψη ίσων και βασικών υγειονομικών, εργασιακών και πολιτειακών δικαιωμάτων, οι ρατσιστικές και σεξιστικές επιθέσεις, εκθέτουν καθημερινά τη ζωή χιλιάδων μεταναστών και μεταναστριών σε κίνδυνο. Ο φασισμός από τα κάτω ενός μεγάλου κομματιού της ελληνικής, και όχι μόνο, κοινωνίας, συντονίζεται με την κρατική επίθεση κατά των μεταναστ(ρι)ών, με στόχο είτε την εξόντωση όσων «δεν χωρούν», είτε την «ανθρωπιστική» εκμετάλλευσή τους. Ο υποτιθέμενος ευρωπαϊκός/δυτικός ανθρωπισμός καταρρέει, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της, εκεί που χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες στοιβαγμένοι/ες σε άθλιες συνθήκες κινδυνεύουν απ’ τη μία από τον κοροναϊό και την έλλειψη υποδομών υγείας, και απ’ την άλλη από το κράτος και τους φασίστες. Παρά τις δυτικές ρητορείες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βρισκόμαστε σε μία στιγμή της ιστορίας που φαίνεται ξεκάθαρα πως το καπιταλιστικό έθνος-κράτος δομικά παράγει ρατσισμό, με τις ζωές των μεταναστών/προσφύγων να μην έχουν καμία σημασία γι αυτό, παρά μόνο ως υποτιμημένες ή δολοφονημένες ζωές.
Εμείς, ως τμήμα των καταπιεσμένων αρνούμαστε να στηρίξουμε την εθνική ενότητα των διεθνών δολοφόνων, στεκόμαστε ενάντια σε όλα τα παραπάνω, επιδιώκουμε κοινούς, πολυεθνικούς αγώνες ντόπιων-μεταναστών/στριών, αποδομώντας ορισμένα προνόμιά μας και συνειδητοποιώντας την κοινή βάση της καταπίεσής μας, Φτιάχνοντας τόπους που θα συναντηθούμε όλοι/ες εμείς που δεν την παλεύουμε, που μας έχουν στερήσει τη ζωή, που θα μπορούμε να επικοινωνήσουμε στις διαφορετικές μας γλώσσες και πολιτισμικές αντιλήψεις, που θα μπορούμε να αγγιχτούμε και να αγωνιστούμε. Για αυτό απαιτούμε:
– Καμιά συμμετοχή του ελληνικού κράτους σε πολέμους με τη συνεργασία της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ. Καμιά εθνική ενότητα στις δολοφονίες, δεν θέλουμε άλλους νεκρούς πρόσφυγες/μετανάστ(ρι)ες, θέλουμε να ζήσουμε μαζί τους
– Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης – hot spot, που σκοτώνουν και κινδυνεύουν να σκοτώνουν πολλές χιλιάδες ανθρώπων, με ή χωρίς τις συνθήκες πανδημίας. Ανοιχτά σύνορα, ελευθερία κίνησης και χαρτιά για τους πρόσφυγες/μετανάστες/στριες, όχι στην αναστολή υποβολής αιτήσεων για τη χορήγηση ασύλου. Ακύρωση της συμφωνίας Ελλάδας-Ε.Ε-Τουρκίας, κανένας γεωγραφικός περιορισμός.
– Καθολική σίτιση, υγειονομική περίθαλψη για ντόπιους και μετανάστες/στριες, στέγαση και ίσα εργασιακά δικαιώματα ντόπιων-μεταναστών/στριών μέσα στον αστικό ιστό για όλες και όλους. Ενίσχυση της δημόσιας υγείας και ελεύθερη πρόσβαση στην περίθαλψη για όλους/ες. Να δοθεί ΑΜΚΑ σε όλους/ες. Στήριξη των αγώνων των εργαζόμενων στην υγεία.
– Πλήρης διακοπή της εργασίας που δεν είναι απαραίτητη αυτή τη στιγμή, κανένας εξαναγκασμός σε δουλειά που συνεπάγεται έκθεση σε κίνδυνο. Καμία απόλυση λόγω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Καμία μείωση του μισθού, καμιά αναγκαστική άδεια άνευ αποδοχών. Καμία επέκταση ωραρίου και μετακύλιση του κόστους εργασίας μέσω της τηλε-εργασίας.
– Μέριμνα και σεβασμός για τις ζωές και τα δικαιώματα των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙΑ+ και των νευροδιαφορετικών. Το «μένουμε σπίτι» δεν είναι ασφαλές για όλους/ες/α.
– Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις για όλους/ες τους ανέργους και τις άνεργες.
Συλλογικότητες και αλληλέγγυοι-ες σε πρόσφυγες/μετανάστ(ρι)ες
facebook page @solidaritymigrants
mail: solidaritymigrants@gmail.com
Υποβολή απάντησης