Έχοντας αναγνωρίσει, στο προηγούμενο τεύχος, τα υπαρκτά όρια της γενικής απεργίας ως μέσο για τη σύνδεση των αγώνων της περιόδου, σ’ αυτό το (διπλό) τεύχος πάμε ένα βήμα παρακάτω: προσπαθούμε να κατανοήσουμε ποιες είναι οι αιτίες της πραγματικής αδυναμίας σύνδεσης των αγώνων που επιχειρείται από τις διάφορες τάσεις του κινήματος. Παράλληλα, κατανοώντας την αδυναμία της σύνδεσης των αγώνων ως αδυναμία σύνθεσης της τάξης, ισχυριζόμαστε ότι μόνο αυτόνομοι αγώνες μπορούν να συνδεθούν και προσπαθούμε να αντιληφθούμε τις προϋποθέσεις αυτής της διαδικασίας στο σήμερα.
Σε κάποιες περιπτώσεις αυτόνομων αγώνων αναφέρονται τα άλλα κείμενα του τεύχους: τόσο στη συνέντευξη των απολυμένων του Μετρόπολις, ή στις συνεντεύξεις των μικροπωλητών της ΑΣΟΕΕ, όσο και στη μαρτυρία ενός εργαζόμενου στο δημόσιο σύστημα υγείας, ο λόγος δίνεται στους ίδιους τους ανθρώπους που αγωνίζονται για να μιλήσουν και να αναλύσουν τις εμπειρίες τους.
Τέλος, καθώς η σύγκρουση στις Σκουριές οξύνεται, οι πραγματικές παράμετροι που θα καθορίσουν την έκβαση του αγώνα των κατοίκων ενάντια στα σχέδια των χρυσοθήρων, αποκτούν περιεχόμενα που ξεφεύγουν από τα όρια της περιοχής και κάνουν επιτακτική ανάγκη το άνοιγμα της σχετικής συζήτησης σε ένα διαφορετικό πλαίσιο από αυτό της τυπικής εκδήλωσης αλληλεγγύης. Αυτό το πράγμα επιχειρεί το συγκεκριμένο κείμενο του τεύχους.
Κατεβάστε το τεύχος 5 από εδώ.
