των Έλενας Καλημέρη, Κυριάκου Δημάγγελου
Μέσα στην κυριαρχία της τηλεοπτικής εικόνας, ολόκληρα κομμάτια της πραγματικότητας χάνονται. Η σημασία τους αλλοιώνεται. Αν δεν σε παίξει η tv είναι σαν να μην υπάρχεις. Ξεκινάς τη μέρα σου και μαθαίνεις ότι συνδικαλιστής ζήτησε 50 χιλιάρικα για να μην κάνει απεργία. «Όλοι ίδιοι δεν είναι»; «Αυτοί δεν μας καταστρέψανε»; Η εικόνα είναι ασφυκτική. Δεν περισσεύει οξυγόνο για την πραγματικότητα. Για να περάσει λίγος αέρας χρειάζεται μια ρωγμή. Για να ανοίξει ρωγμή απαιτείται μία σύγκρουση..
Το ραντεβού είναι στις 10 το βράδυ, στην Πέτρου Ράλλη. Η προσυγκέντρωση στην ώρα της. Ανοίγεται το πανό και μοιράζονται οι σημαίες του σωματείου. Περνάμε απέναντι τον δρόμο και ξεκινά ο αποκλεισμός της ACS. Στόχος: να μην περάσει τίποτα. Ούτε μέσα ούτε έξω από το κτίριο. Όσο περισσότερο μπορέσουμε. Αποκλεισμός στη κεντρική επιχείρηση του κλάδου της ταχυμεταφοράς. Μία επιχείρηση όπου αν την ξύσεις λίγο βρίσκεις το βαθύ κράτος. Πρώην και νυν διοικήσεις που έχουν περάσει από υπουργεία, σύμβουλοι πρωθυπουργών, πρών αντιπρόεδροι του ΣΕΒ και ο κατάλογος όλο μεγαλώνει.
Μαγαζί γωνία δηλαδή. Μαγαζί το οποίο πρέπει να ανοίγει δρόμους για τον κλάδο. Μαγαζί με κέρδη μεταφόρων 2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Μαγαζί που πρέπει να παίξει κύριο ρόλο στο να σπάσει ο εργατικός τσαμπουκάς. Να απολυθούν πολλοί και ίσως να επαναπροσληφθούν ελάχιστοι, χωρίς αποζημιώσεις, δουλεύοντας για πέντα κατοστάρικα. Διοίκηση που δίνει μαθήματα εφαρμοσμένης ηγεμονίας. Υπογράφω επιχειρησιακή σύμβαση με το εργοδοτικό σωματείο χωρίς μειώσεις για να αποσπάσω ένα κομμάτι εργαζομένων από το κλαδικό σωματείο. Πάω το μισθό στα πέντε κατοστάρικα στα franchise, έχω διασπάσει τον κλάδο, τελειώνω και με την «καλή» επιχειρησιακή σύμβαση. Παλιό, αλλά δουλεύει ακόμα.
Ένταση από την αρχή. Στελέχη που εκτοξεύουν απειλές. Μηνύσεις, αστυνομία, προσπάθεια τρομοκράτησης. Το έβλεπες στον τρόπο που μιλούσαν, στο ύφος τους, στις κινήσεις του σώματος τους. Σε αντιμετώπιζαν σαν να είσαι ένα τίποτα. Ένας αναλώσιμος οδηγός. Σε μία εβδομάδα μπορεί να έχεις τρακάρει και να μην τους ξαναενοχλήσεις. Είναι αδιανόητο τέτοια στελέχη να σου μιλήσουν ισότιμα. Έχει όμως και ο διάλογος το συσχετισμό του. Έχει μπλοκαρισμένες νταλίκες και εμπορεύματα που δεν φεύγουν. Γιατί για να φύγουν, υπάρχουν όροι. Να πληρωθούν δεδουλευμένα, να προσληφθούν οι απολυμένοι από τα franchise.
Η διοίκηση δεν συζητάει. Καταθέτει μηνύσεις. Τελεσίγραφο για συλλήψεις. «Υπάρχουν νόμοι, υπάρχει κράτος». Τσαμπουκάδες από οδηγούς που πάνε να ξεκινήσουν περνώντας πάνω από τους απεργούς. Προσπάθεια για ένταση μπας και δοθεί αφορμή στην αστυνομία να παρέμβει. Πέφτει, όμως, στο κενό. Η άλλη πλευρά δεν τσιμπάει. Ο σχεδιασμός της περιλαμβάνει μία περιφρούρηση με αρχή, μέση και τέλος. Πειθαρχία στο στόχο και στη συλλογικότητα. Πειθαρχία ανθρώπων που όλη τη μέρα τρέχουν σαν τρελοί να πιάσουν του στόχους της διανομής. Που μετά από μία βραδινή περιφρούρηση με δύο ώρες ύπνο θα πάνε στη δουλειά.
Παράξενα πράγματα. Καταστάσεις που δεν μπορεί να μετρήσει κανένα επιχειρηματικό πλάνο, καμία έρευνα αγοράς. Γιατί δεν χωράνε στα πλαίσια της αντίληψής τους. Δεν χωράνε στο θέαμα και στην εικόνα, στα κέρδη και στην «αποποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας». Πώς γίνεται ένας ενοικιαζόμενος εργαζόμενος σε τράπεζα, που το επόμενο πρωί στις έξι θα πρέπει να ετοιμάζεται για άλλη μια υπέροχη μέρα στον μαγευτικό κόσμο των τραπεζών, να ξενυχτά μαζί με τους κούριερ στην Πέτρου Ράλλη; «Μεταφερόμενοι», θα φωνάξει ο καθεστωτικός δημοσιογράφος. Θα το κάνει γιατί η συγκεκριμένη πρακτική του είναι ξένη. Δεν χωράει στο δικό του σύστημα αξιών, στην δική του ηθική. Η αλληλεγγύη για αυτούς είναι ένα άδειο κουφάρι. Μπορεί να φαίνεται ότι είμαστε από την ίδια χώρα αλλά δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα. Δεν εννοούμε τα ίδια πράγματα. Είμαστε δύο κόσμοι ξένοι. Δύο κόσμοι που το μόνο που τους ενώνει είναι η σύγκρουση.
Η κινητοποίηση τελειώνει νωρίς το πρωί. Η ζημία στην επιχείρηση έχει γίνει. Τα καταστήματα της βόρειας Ελλάδας έχασαν τις διανομές της ημέρας. Εμπόρευμα που έπρεπε να φύγει δέκα το βράδυ έφυγε μετά τις έξι το πρωί. Στην Αττική η δουλειά βγήκε μόνο μετά από υπερωρίες και δουλειά μέχρι το βράδυ. Έξι το πρωί και η Πέτρου Ράλλη ήταν γεμάτη από μπλοκαρισμένα αμάξια της εταιρίας που δεν μπορούσαν παρά να περιμένουν πότε θα τελείωνε ο αποκλεισμός, παρά τις απειλές της αδύναμης, εκείνη την ώρα, εργοδοσίας. Μια μικρή νίκη. Μία νίκη σε ένα κόσμο που οι μάχες είναι καθημερινές. Σε ένα κόσμο που η αξιοπρέπεια είναι ζητούμενο καθημερινού αγώνα. Η ρωγμή, όμως, έγινε και το οξυγόνο πέρασε. Υπάρχει ο κόσμος που τη δίνει αυτή τη μάχη καθημερινά. Που μία υπόθεση δύσκολη την εμφανίζει ως αυτονόητη επιλογή. Ένας κόσμος με διαφορετικά κριτήρια και αξίες, ξένες για την κυριαρχία του κέρδους.
Με μία γλώσσα ξένη για την εξουσία. Με μία γλώσσα που δεν περιορίζεται στα ελληνικά. Στην κινητοποίηση του σωματείου δεν άκουγες μόνο ελληνικά. Γιατί το σωματείο δεν είναι «μόνο για έλληνες». Είναι δομή της εργατικής τάξης που παλεύει. Είναι το σωματείο στην κινητοποίηση του οποίου ακούστηκαν συνθήματα για τους μετανάστες. Για τους μετανάστες που μας κοίταζαν από την άλλη μεριά της Πέτρου Ράλλη. Μέσα από το κτήριο των μεταγωγών, πίσω από τα κάγκελα των παραθύρων, με το που μας αντιλήφθηκαν, άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα και να τραγουδούν, κάνοντας το σήμα της νίκης. Γιατί ο αγώνας και η αξιοπρέπεια είναι ίδια σε όλες τις γλώσσες των φτωχών.
αναδημοσίευση από το barikat.gr
Δικαιώθηκαν και στο εφετείο οι συνάδελφοι που εργάζονταν στην ACS ΖΩΓΡΑΦΟΥ (Μιχαλακοπούλου),κατάστημα – πρακτορείο της ACS.
Οι συνάδελφοι που είναι ταχυμεταφορείς-ταχυδιανομείς με χρήση δικύκλου (courier), απολύθηκαν τον Ιανουάριο του 2009 για συνδικαλιστική δράση, με αποζημίωση εργάτη και όχι υπαλλήλου. Όπως και πρωτόδικα έτσι και τώρα το εφετείο έκρινε άκυρη την απόλυση των δυο συναδέλφων αναγνωρίζοντας την υπαλληλική ιδιότητα που παράτυπα και παράνομα (σύμφωνα με τους όρους λειτουργίας της ΑCS A.E.E) δεν τους αναγνώριζε ο συγκεκριμένος πράκτορας της ACS και που δεν αποτελεί μοναδική περίπτωση στην ταχυμεταφορά-ταχυδρόμηση.
Απόφαση που ενόχλησε πολλούς στην ταχυμεταφορά-ταχυδρόμηση καθώς συνδέει την λειτουργία των πρακτορείων – καταστημάτων «franchise» με τις «μητρικές εταιρείες», την ώρα που αυτές κλείνουν πρακτορεία-καταστήματα με την γνωστή τεχνική της αλλαγής διεύθυνσης (αλλαγή ¨αφεντικού¨- αχυράνθρωπου), αφήνοντας στο δρόμο απλήρωτους εργαζόμενους χωρίς να πληρώνουν δεδουλευμένα μηνών και αποζημιώσεις, του άλλοτε «επιλεγμένου συνεργάτη» τους.
Απόφαση που βγήκε σε μια δύσκολη εποχή για την εργατική τάξη, με μνημόνια , με αντεργατικούς νόμους που μας παίρνουν πίσω κεκτημένα προηγούμενων χρόνων που κατακτήθηκαν με αίμα, που μας θέλουν να δουλεύουμε με μισθούς πείνας ώστε να έχουν κέρδη μέσα από την κρίση που δημιούργησαν οι καπιταλιστές.
Απόφαση που είναι διαθέσιμη σε κάθε συνάδελφο που αντιμετωπίζει ανάλογα προβλήματα στον κλάδο μας , αλλά και σε όποιον άλλον συνάδελφο την χρειαστεί, η οποία πρέπει να αξιοποιηθεί και να περιφρουρηθεί.
Απόφαση όμως που πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε τι θα κάνουμε εμείς απέναντι στα αφεντικά (μεγάλα-μικρά), που παρά τους ¨μειωμένους τζίρους τους¨ που επικαλούνται από την κρίση, βρίσκουν και λεφτά από τις απανωτές μειώσεις μισθών των εργαζομένων για δικηγόρους και παράβολα δικαστηρίων. Με αυτό τον τρόπο θέλουν να κερδίζουν χρόνο, να απογοητεύουν τους εργαζόμενους για να σταματήσουν κάθε νομική διαδικασία, να τους αποθαρρύνουν από κάθε κινηματική διεκδίκηση.
Επειδή τελευταία γίνεται πολύ λόγος για την νομιμότητα και τη θεωρία των ¨δυο άκρων¨, ας δούμε ότι το ένα άκρο είναι οι κυβερνήσεις που εξυπηρετούν το κεφάλαιο, η φαστιτικοποίηση της δημόσιας ζωής με ή χωρίς μορφώματα σαν τη χρυσή αυγή και στο άλλο άκρο είναι ο άνεργος, ο συνταξιούχος, ο επισφαλής εργαζόμενος, ο φοιτητής, ο μαθητής, ο καταληψίας , η συνελεύση γειτονιάς , και η όποια τοπική κοινωνία που σηκώνει κεφάλι στο αυτονόητο δικαίωμα της αξιοπρεπείας και με αυτό τον τρόπο μπαίνουν στο κάδρο των «παρανόμων».
Για να μην μείνει μια τέτοια απόφαση άδειο γράμμα, εμείς πρέπει να την υοθετήσουμε να την ανάγουμε και να της δώσουμε κίνηση.
Για όλους τους παραπάνω λόγους πιστεύουμε πως δεν πρόκειται για μια κατάσταση που αφορά μόνο 2 εργαζόμενους πολύ περισσότερο σήμερα που γράφονται αυτές οι αράδες και το υπουργείο ¨εργασιας¨, ανακοίνωσε ότι η απελευθέρωση των απολύσεων είναι στην λογική του.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ, ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ¨ΑΦΕΝΤΙΚΑ¨ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΟΤΙ ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ
Αθήνα 28Οκτώβρη 2013
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στην ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ – ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗ
http://taxikometopo.wordpress.com/2013/10/30/%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%B4%CF%89-%CE%BF%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1/