Mαζί ή τίποτα
Εμπειρίες κοινών αγώνων ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών την τελευταία 10ετια
Η εντατικοποίηση των διαρκών περιφερειακών πολέμων που διεξάγει το μεγάλο κεφάλαιο σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, καθώς και η εκτεταμένη φτώχεια στις χώρες του «τρίτου κόσμου» (σύμφωνα με την παραδοσιακή ορολογία των αφεντικών), έχει επιτείνει τις «μεταναστευτικές ροές» τα τελευταία χρόνια και ειδικά στα σύνορα του ελληνικού κράτους. Για εμάς, η ένταση των μεταναστευτικών ροών δεν είναι “φαινόμενο”, ούτε “στατιστική”, ούτε σίγουρα “πρόβλημα” προς λύση. Αντίθετα, είναι μια ευκαιρία για συνάντηση και επέκταση των κοινών αγώνων με τα πιο υποτιμημένα κομμάτια της τάξης μας ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, σε ένα υπερ-εθνικό επίπεδο.
Πέρα από τη συνθηματολογία και την πολιτική ανακίνηση των κεντρικών ζητημάτων του πολέμου, της μετανάστευσης, του ρατσισμού, υπάρχει και ένα μακρύ νήμα εμπειρίας κοινών αγώνων ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών για ζητήματα που αγγίζουν την καθημερινότητα, τις ανάγκες και την επιβίωση των τελευταίων. Οι αγώνες αυτοί θέτουν με ξεκάθαρο και πιεστικό τρόπο τα πολιτικά και πρακτικά επίδικα ενός κοινού αγώνα και συχνά δίνουν απαντήσεις που καλό είναι να εγγράφονται στην κινηματική μνήμη προς μελλοντική χρήση. Αναφερόμαστε σε μια σειρά από συλλογικές απαντήσεις σε ζητήματα όπως η επικοινωνία ανάμεσα σε αγωνιζόμενες, οι διαδικασίες αποφάσεων, ο συντονισμός των δράσεων, η εξομάλυνση των πολλών ταχυτήτων που δημιουργούνται μέσα σε τέτοιους αγώνες λόγω προνομίων των ντόπιων και πιεστικών αναγκών των μεταναστριών και η σύνδεση των αγώνων αυτών με τα γενικότερα πολιτικά επίδικα των αγώνων των μεταναστών για χαρτιά, στέγαση, ίση μεταχείριση.
Σε αυτό το πλαίσιο έρχεται να συνεισφέρει και αυτή η μπροσούρα, η οποία πιάνει το νήμα κοινών αγώνων ντόπιων-μεταναστών με τους οποίους έχουμε εμπλακεί στον έναν ή τον άλλο βαθμό την τελευταία δεκαετία. Πρόκειται για μια συλλογή κειμένων που έχουν δημοσιευτεί στη Σφήκα, το περιοδικό της ΣΚΥΑ και βρίσκονται στην ιστοσελίδα της συνέλευσης (www.skya.espiv.net). Καταθέτουμε αυτή την συλλογή κινηματικής εμπειρίας σε μια συγκυρία που πιο εκτεταμένες συλλογικές διαδικασίες θέτουν με τρόπο πιο ευρύ την προοπτική δημιουργίας κοινοτήτων αγώνα ντόπιων και μεταναστών με υλικούς όρους, με την ευχή να χρησιμεύσει στη χάραξη μιας συλλογικής στρατηγικής για τον κοινωνικό ανταγωνισμό που να καταφέρει να δώσει απαντήσεις σε πραγματικές ανάγκες και να οδηγήσει προς την ουσιαστική απελευθέρωση.
Εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2020 από τη Συνέλευση για την Κυκλοφορία των Αγώνων
Σε μορφή pdf μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.
Στην άλλη όχθη
Η πολιτική διαχείρισης του μεταναστευτικού πληθυσμού ως πλεονάζοντος και οι αγώνες εναντίον της
Το κείμενο που ακολουθεί συζητήθηκε και γράφτηκε την περίοδο 2018-19, ενώ διανύαμε το τελευταίο έτος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτό προσπαθούμε να αναλύσουμε την «ανθρωπιστική» διαχείριση της «προσφυγικής κρίσης» υπό το πρίσμα της αναδιαρθρωτικής στρατηγικής υποτίμησης και θυματοποίησης των πληθυσμών των εκμεταλλευόμενων που «περισσεύουν» σε συνθήκες κρίσης/πολέμων. Οι πολιτικές εξελίξεις, με την επάνοδο της νεοφιλελεύθερης εθνικιστικής και αστυνομικής διαχείρισης που αντιπροσωπεύει η κυβέρνηση Μητσοτάκη του νεότερου, για άλλη μια φορά πρόλαβαν την τελική επιμέλεια του κειμένου, κάνοντας απαραίτητη την επικαιροποιημένη εισαγωγή που διαβάζετε.
Εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2019 από τη Συνέλευση για την Κυκλοφορία των Αγώνων
Κυκλοφορεί σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.
Σε μορφή pdf μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.
Αιωνίως Άνεργη της Αντιγόνης Η.
Μπορεί ο κόσμος της ανεργίας να εμφανίζεται σπάνια στην εκδοτική παραγωγή, συγκριτικά με την έκταση που έχει λάβει το φαινόμενο ειδικά τα τελευταία χρόνια σε αυτή την χώρα, ακόμα πιο σπάνια εντούτοις είναι η κατάθεση εμπειριών σε πρώτο πρόσωπο πάνω στην βία αυτής της συνθήκης. Ειδικά δε, εμπειριών που έρχονται σε αντίθεση με τις κυρίαρχες παραστάσεις και τα διαδεδομένα στερεότυπα που αντιλαμβάνονται τις άνεργες ως θύματα υπαίτια της κατάστασής τους… (Από τον πρόλογο του Ιάσονα Βελλή)
Τα έσοδα από τη σειρά εκδόσεων με θέμα την εργατική μαρτυρία διατίθενται για τη στήριξη του Ταμείου Αλληλοβοήθειας της Σκυα.
Εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2019 από τις εκδόσεις Κινούμενοι Τόποι
Συμπεράσματα από τις κοινότητες αγώνα του Δεκέμβρη
H επανέκδοση της πρώτης μας συλλογικής δουλείας του κείμενου συμπερασμάτων από την μπροσούρα Remember December ‘08 – Fight Now! Εμπειρίες και κριτική αποτίμηση μέσα από τις κοινότητες αγώνα του Δεκέμβρη έγινε με αφορμή την συμπλήρωση μιας δεκαετίας από τον Γενάρη του 2009 που σηματοδότησε την γέννηση πλήθους νέων χώρων αυτοοργάνωσης, συνελεύσεων βάσης και γειτονιάς και συλλογικών εγχειρημάτων όπως και της Συνέλευσης για την Κυκλοφορία των Αγώνων (Σ.Κυ.Α.). Ένα κείμενο που διατηρεί την αξία του για τα όρια των κοινοτήτων αγώνα εκείνης της περιόδου, αλλά και ως “πυξίδα” για τις δυνατότητες στο σήμερα.
Εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2019 από τη Συνέλευση για την Κυκλοφορία των Αγώνων
Οριζοντιότητα – Φωνές Λαικής Εξουσίας στην Αργεντινή (Β Έκδοση)
Αυτό το βιβλίο είναι η ιστορία μιας μεταβαλλόμενης κοινωνίας, ειπωμένη από ανθρώπους που παίρνουν τις ζωές και τις κοινότητες στα χέρια τους. Είναι μια ιστορία συνεργασίας, οράματος, δημιουργίας και ανακάλυψης. Τα τελευταία δέκα χρόνια ο κόσμος έγινε μάρτυρας μιας έξαρσης “προεικονιστικών” επαναστατικών κινημάτων, κινημάτων, δηλαδή, που δημιουργούν το μέλλον στο παρόν. Αυτά τα νέα κινήματα δε δημιουργούν πλατφόρμες κομμάτων ή προγραμμάτων. Δεν αναζητούν τον ένα και μοναδικό ηγέτη, αλλά δημιουργούν τις προϋποθέσεις ώστε όλοι και όλες να είναι αρχηγοί. Δίνουν περισσότερη σημασία στο να θέτουν τις σωστές ερωτήσεις, παρά να παρέχουν τις σωστές απαντήσεις…
(Από την εισαγωγή του βιβλίου)
Η Β έκδοση του βιβλίου Οριζοντιότητα πραγματοποιήθηκε με σκοπό
την στήριξη του Ταμείου Αλληλοβοήθειας της Σκυα.
Εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 2018 από τις εκδόσεις Κινούμενοι Τόποι
Daniel Mothé, Το ημερολόγιο ενός εργάτη της Renault 1956-1958
O Daniel Mothé (Ντανιέλ Μοτέ) γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1924 στο προάστιο του Μπορντώ Φλουαράκ. Εργάτης μετάλλου στο κεντρικό μηχανουργείο της Renault στην Μπιγιανκούρ και μέλος του περιοδικού SocialismeouBarbarie των Καστοριάδη και Λεφόρ, στην εργατική του μαρτυρία Journald’unouvrier (1956-1958) αναφέρεται στις προσπάθειες οργάνωσης έξω από τα πλαίσια των γραφειοκρατικών συνδικάτων της περιόδου, στις πρωτοβουλίες ενάντια στον πόλεμο της Αλγερίας, αλλά και τον αντίκτυπο της ουγγρικής εξέγερσης του 1956 στο εργοστάσιο της μεγάλης γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Η κλασική αυτή μαρτυρία –που όταν το 1960 μεταφράζεται στα ιταλικά προκαλεί την έκπληξη του ιδρυτή των QuaderniRossi,Raniero Panzieri– αποτελεί μια απόπειρα αποτύπωσης της εργατικής υποκειμενικότητας πέρα από την αναγωγή της στο Κεφάλαιο ή στις γραφειοκρατικές της οργανώσεις.
Τα έσοδα από τη σειρά εκδόσεων με θέμα την εργατική μαρτυρία διατίθενται για τη στήριξη του Ταμείου Αλληλοβοήθειας της Σκυα.
Εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2015 από τις εκδόσεις Κινούμενοι Τόποι
Workfare Reloaded: αγώνες ενάντια στην επιβολή της εργασίας ως «ωφέλειας»
Τα προγράμματα ενοικιαζόμενης κοινωφελούς εργασίας (ΚΟΧ) και οι επιταγές εισόδου στην αγορά (voucher) αποτελούν συγκεκριμένες εφαρμογές της πολιτικής του workfare, της επιβολής δηλαδή καταναγκαστικής εργασίας χωρίς εργασιακά δικαιώματα προς τον ραγδαία αυξανόμενο αριθμό των ανέργων στην θέση του επιδόματος ανεργίας από τον ΟΑΕΔ, που οι επιβαλλόμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχουν βαφτίσει «ωφέλεια».
Με σκοπό να συμβάλλουμε στην συζήτηση που έχει ανοίξει πάνω στην πολιτική της «ανταποδοτικής πρόνοιας» (workfare), στη νέα αυτή μπροσούρα πάνω στο θέμα, επιχειρούμε να αναλύσουμε σημείο προς σημείο τόσο τις μεταβολές των τελευταίων δυο χρόνων στο θεσμικό πλαίσιο εφαρμογής των προγραμμάτων αυτών από το ελληνικό κράτος, όσο και τα αιτήματα, τις διεκδικήσεις και τους αγώνες που έχουν ξεσπάσει από τους ίδιους τους εργαζόμενους/ες στα κοινωφελή προγράμματα -αγώνες που έχουν καταφέρει να γράψουν την ιστορία αυτής της νέας μορφής εργασιακής ρύθμισης και απορρύθμισης ως πεδίο ανάπτυξης ταξικών ανταγωνισμών.
Εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2015 από τη Συνέλευση για την Κυκλοφορία των Αγώνων
Κυκλοφορεί σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.
Σε μορφή pdf μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.
Για να πνίξεις το φίδι δεν αρκεί να τσακίσεις τα (χρυσά) αυγά του.
Φασισμός και αντιφασισμός στα χρόνια της χολέρας
Ένθετη έκδοση που κυκλοφόρησε μαζί με το 7ο τεύχος της Σφήκα. Όταν εδώ και τέσσερα χρόνια επαναλαμβάναμε κοινότοπα τη γνωστή κινέζικη παροιμία «την κατάρα μου να χεις, να ζήσεις σε ενδιαφέρουσα εποχή», προκειμένου να παραστήσουμε σχηματικά το υποκειμενικό βίωμα μέσα στη θυελλώδη διαδικασία της κρίσης, δεν είχαμε κατά νου ότι «ενδιαφέρουσα εποχή» σημαίνει μόνο άνοδο του κινήματος, σήκωμα κεφαλιών, κοινωνικές συγκρούσεις και εξεγέρσεις και χτίσιμο νέων κοινωνικών σχέσεων απελευθερωμένων από τη διαμεσολάβηση και το εμπόρευμα. Ενδιαφέρουσα εποχή μπορεί να σημαίνει και φόβος, σκυμμένα κεφάλια, ανθρώπινη εξαθλίωση, κανιβαλισμός.
Μια έκφραση αυτής της κατάστασης υπήρξε η αιφνίδια είσοδος της χρυσής αυγής στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό στις εκλογές του 2012 και η ανάπτυξη από την πλευρά της μιας ορισμένης κοινωνικής δυναμικής, που επέτρεψε την πύκνωση της εγκληματικής της δράσης στο δρόμο, ενάντια σε μετανάστες και πολιτικούς αντιπάλους, τουλάχιστον μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Η εν λόγω κατάσταση μας έβαλε ως ανταγωνιστικό κίνημα επείγοντα ζητήματα. Γι’ αυτό έπρεπε να συζητηθεί, να κατανοηθεί και να αναλυθεί το φαινόμενο σε όλες τις διαστάσεις του, ώστε να εξαχθούν τα αναγκαία συμπεράσματα για το πώς θα σταθούμε έμπρακτα στη νέα συνθήκη που ήταν στη διαδικασία διαμόρφωσης της. Ένα σεβαστό κομμάτι του κινήματος αφιέρωσε κατά καιρούς (και ένα τμήμα του συνεχίζει να αφιερώνει) μεγάλο μέρος του πολιτικού του χρόνου σε διαδικασίες συζήτησης, οργάνωσης και αντιμετώπισης στο δρόμο των νεοναζιστικών αποβρασμάτων.
Συμβολή σε αυτή την προσπάθεια αποτελεί το συγκεκριμένο κείμενο. Κείμενο στο οποίο, αναγνωρίζοντας το εύρος και το βάθος της συζήτησης και των ζητημάτων που σχετίζονται με το θέμα, θα περιοριστούμε στο να θέσουμε και να απαντήσουμε αυτά που θεωρούμε σημαντικότερα. Το πρώτο ερώτημα που θα μας απασχολήσει αφορά το ποια είναι εκείνη η κοινωνική συνθήκη που έκανε δυνατή την ανάπτυξη του νεοναζιστικού κόμματος. Το δεύτερο ερώτημα αφορά το ποιες συγκεκριμένες ανάγκες και συμφέροντα του ελληνικού καπιταλιστικού σχηματισμού επιφορτίστηκε να ικανοποιήσει η χρυσή αυγή. Το τρίτο ερώτημα ερευνά τις αιτίες που το ελληνικό κράτος και οι μηχανισμοί του αποφάσισαν, μετά τη δολοφονία Φύσσα, να αντιδράσουν όπως αντέδρασαν. Και, τέλος, το τέταρτο ερώτημα μας μπήκε ως εξής: πώς αξιολογούμε τη μέχρι τώρα αντιφασιστική δράση και πώς πιστεύουμε ότι πρέπει να κινηθεί από εδώ και πέρα το ανταγωνιστικό κίνημα.
Εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 2014 από τη Συνέλευση για την Κυκλοφορία των Αγώνων.
Σε μορφή pdf μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.
Dünya Devrim, Σημειώσεις για την Εξέγερση στην Τουρκία
“Το 2011 σημαδεύτηκε από ένα τεράστιο κύμα κοινωνικών εξεγέρσεων που εξαπλώθηκε από την Τυνησία και την Αίγυπτο σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής – συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ – και προς την Ευρώπη, ιδίως στην Ελλάδα και την Ισπανία, αλλά και στις ΗΠΑ με το κίνημα Occupy. […] Οι εξεγέρσεις στην Τουρκία και τη Βραζιλία το 2013 είναι η απόδειξη ότι η δυναμική που δημιουργήθηκε από αυτά τα κινήματα δεν έχει εξαντληθεί. […] Η Τουρκία από την άλλη πλευρά, όπως η Βραζιλία και άλλες κοινωνικές εξεγέρσεις, δείχνει προς έναν άλλο δρόμο που ανοίγεται στην ανθρωπότητα: το δρόμο που οδηγεί στην άρνηση του καπιταλισμού, την προλεταριακή επανάσταση και την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας που θα βασίζεται στην αλληλεγγύη και τις ανθρώπινες ανάγκες. Το άρθρο που ακολουθεί γράφτηκε από τους συντρόφους της ομάδας μας στην Τουρκία – μια νέα ομάδα, τόσο στην ιστορία της ICC όσο και στην ηλικία των μελών της. Ως επαναστάτες αλλά και ως μέρος της γενιάς που ηγήθηκε της εξέγερσης, οι σύντροφοι συμμετείχαν ενεργά στο κίνημα στους δρόμους και αυτή είναι μια πρώτη έκθεση των γεγονότων “από τα μέσα” και μια πρώτη προσπάθεια να αναλύσουμε τη σημασία του κινήματος”.
Από τον πρόλογο των International Communist Current
Τα έσοδα από την μετάφραση αυτής της μπροσούρας θα διατεθούν για την ενίσχυση της κατάληψης Don Quixote στο Kadiköy της Ισταμπούλ.
Εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2014 από τη Συνέλευση για την Κυκλοφορία των Αγώνων.
Paul Romano, Ο Αμερικανός Εργάτης: Η ζωή στο εργοστάσιο
«Είμαι ένας νεαρός εργάτης κοντά στα τριάντα. Τα τελευταία χρόνια βρίσκομαι στην παραγωγική μηχανή της πιο εκβιομηχανισμένης χώρας του κόσμου. Τα περισσότερα χρόνια που εργάζομαι τα έχω περάσει δουλεύοντας σε βιομηχανίες μαζικής παραγωγής ανάμεσα σε εκατοντάδες ή χιλιάδες άλλους εργάτες. […] Αυτή η έκδοση απευθύνεται στους εργάτες της βάσης και σκοπός της είναι να εκφράσει τις ενδόμυχες εκείνες σκέψεις, τις οποίες οι εργάτες σπάνια εκφράζουν ακόμα και στους συναδέλφους τους. Κρατώντας ένα ημερολόγιο των καθημερινών, τρόπον τινά, αντιδράσεων στη ζωή μέσα στο εργοστάσιο, ελπίζω να καταφέρω να αποκαλύψω τους λόγους της βαθιάς τους απογοήτευσης, που τα τελευταία χρόνια έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της με τις τελευταίες απεργίες και τις αυθόρμητες στάσεις εργασίας».
Paul Romano, 1947
O Paul Romano, ψευδώνυμο του Phil Sanger, εργάτης και συνδικαλιστής αυτοκινητοβιομηχανίας και μέλος της αντιπολιτευτικής τάσης Johnson-Forest (C.L.R. James – Raya Dunayevskaya) εντός του τροτσκιστικού Workers Party των ΗΠΑ, στην εργατική του μαρτυρία ο Αμερικανός Εργάτης, που εκδόθηκε το 1947 και μεταφράστηκε από τον Κορνήλιο Καστοριάδη στη γαλλική επιθεώρηση «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» (1949) και αργότερα από τον Danilo Montaldi στην ιταλική «Battaglia Comunista» (1954), αναφέρεται στην καθημερινή ζωή, στις εργατικές συμπεριφορές, στις αντιλήψεις και στους αγώνες τα πρώτα χρόνια αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο εργοστάσιο General Motors του Detroit. Η έκδοση του κλασικού αυτού βιβλίου από τους Κινούμενους Τόπους εντάσσεται στα πλαίσια μιας σειράς εκδόσεων με θέμα την εργατική μαρτυρία.
Τα έσοδα από τη σειρά εκδόσεων με θέμα την εργατική μαρτυρία διατίθενται για τη στήριξη του Ταμείου Αλληλοβοήθειας της Σκυα.
Εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2014 από τις εκδόσεις Κινούμενοι Τόποι
Κυκλοφορεί σε βιβλιοπωλεία και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.
Δημόσιο χρέος και κοινωνικός ανταγωνισμός – Η ελληνική κρίση χρέους από εργατική σκοπιά
Αυτή η έκδοση αποτελεί μια λίγο-πολύ συλλογική εργασία κάποιων πολιτικοποιημένων εργαζομένων, που ξεκίνησε σαν μια σειρά παρουσιάσεων στα πλαίσια της Συνέλευσης για την Kυκλοφορία των Αγώνων (ΣΚΥΑ), με αρχικό στόχο να καταλάβουμε σε τι συνίσταται αυτή η κατάσταση, που μόλις είχε αρχίσει να δείχνει τα πρώτα σημάδια της. Εστιάσαμε λοιπόν στο ζήτημα της κρίσης του δημόσιου χρέους. Πολύ γρήγορα ωστόσο καταλάβαμε ότι μέσα σ’ αυτή την έννοια περικλείονται σχέσεις διαμορφωμένες ιστορικά από κοινωνικούς αγώνες, κι όχι απλώς κάποια μαθηματικά σύμβολα (αριθμοί, ποσοστά, διαγράμματα και γραφικές παραστάσεις), που θα μπορούσαμε να τα προσεγγίσουμε με τα ακαδημαϊκά “οικονομικά”. Αναγκαστήκαμε λοιπόν να ξαναδούμε τη μακρά διαδρομή του ελληνικού καπιταλισμού τα τελευταία 40 χρόνια και να το κάνουμε αυτό όχι απλώς μελετώντας αριθμούς, νομοσχέδια, κρατικούς προϋπολογισμούς κλπ, αλλά κυρίως μελετώντας τους αγώνες των από κάτω, που είχαν σαν αποτέλεσμα τους συγκεκριμένους αριθμούς, τα συγκεκριμένα νομοσχέδια και τους συγκεκριμένους προϋπολογισμούς. Είναι μια μέθοδος αυτή σε απόλυτη αρμονία με τον τρόπο που παρεμβαίνουμε θεωρητικά και πρακτικά στο ανταγωνιστικό κίνημα.
Στη συνέχεια οι αρχικές παρουσιάσεις και οι πρώτες βασικές θέσεις που κατατέθηκαν, υποβλήθηκαν από κάποιους συντρόφους σε περαιτέρω επεξεργασία, συζητήθηκαν, τεκμηριώθηκαν, καταγράφτηκαν και τελικά παρουσιάστηκαν και δοκιμάστηκαν από τη δημόσια κριτική στην διάρκεια του περασμένου χρόνου, μπροστά σε συντρόφους και συντρόφισσες τόσο σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους (Aυτόνομο στέκι, αυτοδιαχειριζόμενος χώρος Πασαμοντάνια, κατάληψη Παππουτσάδικο), όσο και ενώπιον λαϊκών συνελεύσεων σε αντιπαράθεση με τις απόψεις «ειδικών» (Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού-Σεπολίων-Ακαδημίας Πλάτωνος). Το γεγονός ότι διατηρούμε όλη την εχθρότητα μας απέναντι στους “ειδικούς” (της οικονομίας συμπεριλαμβανόμενου), όπως και το γεγονός ότι η ευθύνη είναι μια λέξη που γενικά δεν φοβόμαστε, μας ανάγκασε σε μια σκληρή προσπάθεια προκειμένου να διεισδύσουμε στα άδυτα της μακρο-οικονομίας για να αποκτυπτογραφήσουμε κώδικες σκόπιμα μυστικοποιημένους και να αναλύσουμε με τρόπο όσο γίνεται πιο κατανοητό την ελληνική κρίση χρέους, τόσο για μας όσο και για όσους μας διαβάζετε τώρα. Και να το κάνουμε αυτό με μια ορισμένη αυστηρότητα στη μέθοδο και στα συμπεράσματα, χωρίς να πέσουμε σε ιδεολογικές παγίδες και με πρόνοια να προστατέψουμε αυτό το γραπτό από τη βαριά ακαδημαϊκή μούχλα που αποπνέει συνήθως το χαρτί, όσων ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα.
Από τον πρόλογοτης έκδοσης
Hobo
Εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2013 από τις εκδόσεις Κινούμενοι Τόποι
Κυκλοφορεί σε βιβλιοπωλεία και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.
Insurgent Notes : Το κίνημα Occupy στις ΗΠΑ
“Το occupy ανακάλυψε αυτήν ακριβώς τη μορφή μαχητικής οργάνωσης του αγώνα όπου ακούστηκαν κι έγιναν ορατές χίλιες διαφορετικές ανάγκες και χίλιες διαφορετικές αρνήσεις”.
Η έκδοση αυτή είναι μια συλλογή κειμένων που αποτέλεσε το πέμπτο τεύχος της επιθεώρησης insurgent notes, που εξέδωσε η ομώνυμη συλλογικότητα στις ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2012. Στα κείμενα που μεταφράστηκαν εδώ, πρωταγωνιστές του κινήματος από τις διάφορες πόλεις καταθέτουν την εμπειρία τους από τη συμμετοχή τους στις διαδικασίες αυτού του κινήματος και προσπαθούν να μιλήσουν τόσο για τη σημασία του, όσο και για τις ανεπάρκειές του. Επειδή ωστόσο πρόκειται για ένα εξαιρετικά πολύμορφο και πολυσύνθετο κίνημα, που ενέπλεξε στις διαδικασίες του πολλά διαφορετικά συλλογικά υποκείμενα και επειδή πρόκειται για μια χώρα που συμπυκνώνει όλες τις αντιθέσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού, το βιβλίο είναι άνισο και ανομοιογενές. Εξαιρετικές αναλύσεις συνυπάρχουν με πιο αδύναμες, και πλούσιες σε ιδέες και πρακτικές περιπτώσεις καταλήψεων συνυπάρχουν με πιο παραδοσιακά και ιδεολογικά σχήματα. Η ανομοιογένεια αυτή αποτελεί αντανάκλαση τόσο της συνθετότητας των αντικειμενικών συνθηκών που επικρατούν σε κάθε πόλη που αναπτύχθηκε το Occupy, όσο και των υποκειμενικών παραγόντων ανάπτυξης του κινήματος.
Από τον πρόλογο της έκδοσης
Ιούνιος 2013
Κυκλοφορεί σε βιβλιοπωλεία και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.
Workfare: η συνέχεια της ανεργίας με άλλα μέσα
«(…) Οι νέοι μας αποφοιτούν από τα λύκεια και τα πανεπιστήμια με ελάχιστη τεχνογνωσία (skills). Προτείνω όλοι οι νέοι και οι νέες από 17-23 ετών να ενταχθούν σε προγράμματα μαθήτευσης (apprenticeship) στα εργοστάσια και τις βιομηχανικές μονάδες της χώρας (όχι σε γραφεία) για δύο καλοκαίρια. Με αμοιβή μόνο χαρτζιλίκι για οδοιπορικά και φαγητό. Έτσι θα αποκτήσουν κάποιες χρήσιμες δεξιότητες και θα καταλάβουν “τι θα πει δουλειά”».
Πέτρος Δούκας (πρώην υφ. Οικονομικών), «Get Greece Back to Work. 90+ προτάσεις για ένα Ελληνικό New Deal»
To workfare είναι μια λέξη που δεν υπάρχει ακόμα στο πολιτικό λεξιλόγιό μας. Ωστόσο, η έννοια της «ανταποδοτικής πρόνοιας», όπως θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε τον όρο, δεν είναι ξένη σαν εμπειρία σε πολλούς και πολλές ανέργους, όπως θα φανεί στο κείμενο που ακολουθεί. Ορίζοντάς το πρόχειρα, το workfare αποτελεί μια προσπάθεια των αφεντικών να επιβάλλουν την εργασία σε ένα ιδιαίτερα «ανθεκτικό» πληθυσμό ανέργων. Θεωρούμε, απλά, ότι αποτελεί μια από τις πιο καίριες στρατηγικές του κεφαλαίου για να εξέλθει από την οικονομική κρίση, η οποία, μην το ξεχνάμε, ακόμα μαίνεται στην καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος.
Γιατί να ασχοληθούμε με κάτι που δεν έχει γίνει ακόμα γεγονός της επικαιρότητας; Επιλέξαμε ήδη από τον περασμένο χρόνο να ασχοληθούμε θεωρητικά και πρακτικά με το ζήτημα των σύγχρονων εργασιακών σχέσεων και της οργάνωσης των ανέργων. Για τον απλούστατο λόγο ότι η πλειοψηφία των ατόμων που συμμετέχουν στη συνέλευσή μας είναι άνεργες και άνεργοι – ακόμα και αν δεν ορίζουν τον εαυτό τους ως τέτοιο. Σε αυτό το πλαίσιο, το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί κομμάτι ενός ευρύτερου πολιτικού σχεδιασμού της ΣΚΥΑ πάνω στο ζήτημα των σύγχρονων εργασιακών σχέσεων και της οργάνωσης των ανέργων. Ο σχεδιασμός αυτός περιλαμβάνει αφενός μια διερεύνηση των συντελούμενων μετασχηματισμών της εργασίας από τα πάνω, από την πλευρά δηλαδή των στρατηγικών κινήσεων του κεφαλαίου και του κράτους, εγχώρια και διεθνώς. Αφετέρου, αλλά εξίσου σημαντικά, περιλαμβάνει μια ανάλυση από τα κάτω, από την πλευρά δηλαδή της εμπειρίας των ίδιων των ανέργων/επισφαλών και των αγώνων που ξεκινάνε με τα νέα προγράμματα επιβολής της εργασίας. Δεν θέλουμε να προσεγγίσουμε το ζήτημα της ανεργίας ή της επισφάλειας γενικώς και αορίστως, αλλά να συνδεθούμε και να οργανωθούμε μαζί με άνεργες και άνεργους μαζί με τους οποίους βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στην αιχμή του δόρατος των πειραματισμών για την αναδιάρθρωση της εργασίας.
Το κείμενο, λοιπόν, που παρουσιάζεται εδώ αποτελεί το πρώτο μόνο μέρος μιας συζήτησης που έχει ανοίξει πάνω στις συνθήκες εργασίας και οργάνωσης των αντιστάσεών μας. Πρόθεσή του είναι να «διαβάσει» τις αλλαγές στην αντιμετώπιση της ανεργίας μέσα στο ιστορικό και κοινωνικό τους πλαίσιο, ως επίθεση των αφεντικών στη ζωντανή εργασία, και όχι, όπως θέλουν κάποιοι, ως επίθεση διάφορων εθνικών μπλοκ κεφαλαίου ενάντια στην Ελλάδα. Σκοπός του είναι η σε βάθος χρόνου θεωρητική οχύρωση (του νέου κύκλου) των ταξικών αγώνων των «ωφελούμενων ανέργων» που ξεκινάνε μαζί με τα καινούρια προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας». Για αυτό το λόγο, παρουσιάζουμε στο πρώτο μέρος του κάποιες σκέψεις για την τρέχουσα κατάσταση της προσπάθειας επιβολής της εργασίας από το ελληνικό κράτος, ειδικά μετά την εμπειρία της πρώτης φάσης των «προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας», και των αγώνων που δόθηκαν μέσα σε αυτά. Στο δεύτερο μέρος του, παρουσιάζουμε συνοπτικά την ιστορία του workfare και κάποια προσωρινά συμπεράσματα από τους πρόσφατους, αλλά και τους παλαιότερους αγώνες που έχουν δοθεί ενάντια σε αυτό, κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία.
Ιούνης 2013
Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ
Ιούνης 2011: Η εκτροπή των εκδοχών – Κινητοποιήσεις των πλατειών και κατάσταση έκτακτης ανάγκης
Η παρακάτω μπροσούρα -για τα γεγονότα του Ιουνίου του 2011- συντάχθηκε πρωτοβουλιακά από μέλος της ΣΚΥΑ
Από την ενότητα “Το κράτος έκτακτης ανάγκης και η αστυνομική διαχείριση των κινητοποιήσεων”
“Το ξαναείπαμε και πριν με άλλα λόγια: δεν θα πρέπει να φοβόμαστε τις λέξεις. Εδώ κι ένα χρόνο, διαμορφώνεται στην ελληνική κοινωνία ένα πολιτικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Φυσικά τέτοιου τύπου διατυπώσεις παραπέμπουν συνήθως σε τανκς στους δρόμους, και σε πραξικοπήματα, οπότε μπορεί να μοιάζει με υπερβολή μια τέτοιου τύπου πρόσληψη της σημερινής κοινωνικό-ιστορικής συγκυρίας. Είναι προφανές ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα σ’ αυτό το στάδιο, αν και η παραδοχή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης ότι σε περίπτωση χρεοκοπίας θα επέμβουν τα τανκς για να επιβάλλουν την δημόσια τάξη, ή οι απειλές που εκτοξεύει ανοιχτά το θωρηκτό της κρατικής πληροφόρησης, ότι αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι θα υπάρξει συνταγματική εκτροπή, προετοιμάζουν ήδη το κλίμα και για τέτοιου τύπου εξελίξεις.
Ωστόσο εμείς δεν μιλάμε για στρατιωτική χούντα, ούτε για φασισμό: Στρατιωτική χούντα και φασισμός αναφέρονται σε ιστορικά καθορισμένες κρατικές μορφές, που αφορούν είτε μια πρωτοβουλία τμημάτων του στρατού, είτε ολόκληρα πολιτικά κινήματα αντίστοιχα, που επιστρατεύτηκαν από το κεφάλαιο ως συγκεκριμένες πρωτοβουλίες διεξόδου από την κρίση ορισμένων καπιταλιστικών σχηματισμών στο παρελθόν, όπως της βασιλευόμενης ελληνικής δημοκρατίας του 1967 από την χούντα των συνταγματαρχών, ή της ιταλίας στις αρχές του μεσοπολέμου, από το φασιστικό κόμμα/ κίνημα του Μουσολίνι, αντίστοιχα
Εμείς μιλάμε σήμερα για κάτι διαφορετικό, για κάτι πρωιμότερο από αυτό που ευαγγελίζονται ο Πάγκαλος και ο Ψυχάρης. Μιλάμε για κάτι που ήδη συμβαίνει. Μιλάμε δηλαδή για την αναστολή πολλών άρθρων του Συντάγματος ώστε να εφαρμόζονται μέτρα όπως π.χ. η μείωση των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων, ή η αναδρομική πληρωμή φόρων• μιλάμε για νόμους που περνάνε με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς συζήτηση, κάνοντας αρκετούς βουλευτές ακόμα και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να διαμαρτύρονται• μιλάμε για ολόκληρα νομοσχέδια που στόχο έχουν να ξεπεράσουν «συνταγματικά εμπόδια» για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας δηλαδή για την ταχεία και απρόσκοπτη επέκταση και ανάπτυξη των συμφερόντων του κεφαλαίου (νόμος fast track για τις επενδύσεις του Παμπούκη)• μιλάμε για προϋπολογισμούς που βαφτίζονται «απλά νομοσχέδια» προκειμένου να διευκολυνθεί η διαδικασία ψήφισης τους (Όπως για παράδειγμα το μεσοπρόθεσμο. Γνωρίζει άραγε πολύς κόσμος ότι ακόμα και 75 βουλευτές να ήταν παρόντες [το ¼ του σώματος κατά το άρθρο 67 του Συντάγματος] κατά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, πρόγραμμα που ουσιαστικά είναι ένας συνοπτικός κρατικός προϋπολογισμός τριετίας, αρκούσε απλή πλειοψηφία αυτών των παρόντων για να περάσει, ενώ για την ψήφιση του προϋπολογισμού απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία;)• μιλάμε δηλαδή για ένα σύνολο θεσμικών παρεμβάσεων, οι οποίες επιτρέποντας μια οριακή διαχείριση/ ερμηνεία στο τυπικό Σύνταγμα των (κοινωνικών) σχέσεων (στο Σύνταγμα της Ελλάδας δηλαδή) , επιχειρούν στην ουσία να επανακαθορίσουν το υλικό Σύνταγμα των (κοινωνικών) σχέσεων. Οριακή ερμηνεία μπορεί να σημαίνει (προς το παρών) «αλλαγή ορισμών», μπορεί να σημαίνει όμως (στο εγγύς μέλλον) και «νόμος για την κατάσταση πολιορκίας» δηλαδή αναστολή της ισχύος συγκεκριμένων άρθρων του Συντάγματος εξαιτίας κινδύνων ή άμεσης απειλής της εθνικής ασφάλειας (κι εδώ δεν είναι τυχαία αυτά που είπε στο διάγγελμα του για το πρώτο μνημόνιο ο Παπανδρέου, αναφορικά με το ότι «η χώρα μας βρίσκεται σε καθεστώς περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας»). Μιλάμε δηλαδή για την επιβολή μιας οιονεί κατάστασης έκτακτης ανάγκης”.
Η μπροσούρα “Ιούνης 2011: η εκτροπή των εκδοχών”, γράφτηκε μέσα στον Αύγουστο του 2011, και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Κινούμενοι Τόποι στα μέσα του Σεπτέμβρη, σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων.
Κυκλοφορεί σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και σε κεντρικά βιβλιοπωλεία.
Οριζοντιότητα – Φωνές Λαικής Εξουσίας στην Αργεντινή
Από τον Πρόλογο
“19 Δεκεμβρίου 2001. Αργεντινή. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν κατακλύσει την πλατεία Plaza de Mayo που βρίσκεται στην καρδιά της πρωτεύουσας, όχι πολύ μακριά από το Προεδρικό Μέγαρο, γύρω από το οποίο είναι παρατεταγμένες ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Οι δρόμοι της πόλης αντηχούν συνθήματα οργής και αγανάκτησης, ενάντια στην εξαθλίωση που είχαν επιφέρει από την αρχή της εφαρμογής τους τα προγράμματα του ΔΝΤ οδηγώντας στο βάθεμα της κρίσης και την χρεοκοπία: Ya basta! (Φτάνει πια!), Vaya con todos! (Να φύγουν όλοι!), Trabajo y dignidad! (Δουλειά και αξιοπρέπεια!). Ανάμεσα στο συγκεντρωμένο πλήθος, δίπλα στους piqueteros, τους ανώνυμους άνεργους αγωνιστές που έγιναν παγκοσμίως γνωστοί μέσα από τα μπλοκαρίσματα και τις οδομαχίες στις γέφυρες των οδικών αξόνων της χώρας, βαδίζουν, χτυπώντας ρυθμικά τις άδειες κατσαρόλες τους, νοικοκυρές, υποτιμημένοι εργάτες, δημόσιοι υπάλληλοι, κατεστραμμένοι επαγγελματίες, άνθρωποι κάθε κοινωνικής κατηγορίας και ηλικίας, νέοι μεσήλικες και ηλικιωμένοι.
Αυτή η βραδιά (και η επόμενη), μπορεί να έμεινε στην ιστορία ως η κορύφωση της εξέγερσης, αλλά αποτέλεσε παράλληλα σ’ ένα άλλο επίπεδο, στο επίπεδο του κινήματος, το έναυσμα για ένα σύνολο ανταγωνιστικών πρακτικών που στόχο είχαν να δώσουν απαντήσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας. Τόσο στα άμεσα υλικά προβλήματα που αφορούν βασικές ανθρώπινες ανάγκες, όπως η τροφή και η στέγη, όσο και σε προβλήματα που αφορούν προβλήματα επικοινωνίας και αναζήτησης ενός καινούργιου νοήματος στις κοινωνικές σχέσεις και στη ίδια την καθημερινή ζωή.
Εμπειρίες από αυτή την εξέγερση και από αυτές τις πρακτικές αποτυπώνονται στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας με την μορφή συνεντεύξεων από τα ίδια τα υποκείμενα που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις και στις διαδικασίες που γέννησε η εξέγερση.
Έχουμε επίγνωση ότι αυτό το βιβλίο δε συνιστά ούτε την ιστορία του κινήματος, ούτε μια θεωρητική ανάλυση γι’ αυτό, αλλά αποτελεί τον λόγο των ανθρώπων που συμμετείχαν και συμμετέχουν στο κίνημα και σ’ αυτές τις διαδικασίες: στις συνελεύσεις γειτονιάς, στις καταλήψεις εργασιακών χώρων, στα κοινωνικά κέντρα, στις κοοπερατίβες. Θεωρούμε ότι αυτές οι εμπειρίες είναι πολύτιμες, όχι επειδή μπορούν να μεταφερθούν αυτούσιες σ’ έναν άλλο τόπο και σ’ έναν άλλο χρόνο, αλλά επειδή μπορούν να εμπλουτίσουν τους αγώνες που δίνουμε εμείς σήμερα και εδώ.
Αποφασίσαμε να μεταφράσουμε αυτό το βιβλίο επειδή πιστεύουμε ότι είναι χρήσιμο για το εγχώριο κίνημα, ως ένα παράδειγμα μιας πρωτογενούς εμπειρίας συγκρότησης κινήματος. Διαβάζοντάς το δηλαδή, συναντήσαμε στις αφηγήσεις των αγωνιστών και των αγωνιστριών τα προβλήματα που συναντάμε στις εγχώριες κινηματικές διαδικασίες. Συναντήσαμε όμως, παράλληλα, και τις λύσεις που προσπάθησαν και προσπαθούν να δώσουν οι εκμεταλλευόμενοι σ’ αυτά τα προβλήματα. Τέτοια προβλήματα μπορούν να ξεκινούν από το πως συγκροτείται μια συνέλευση γειτονιάς και πόση ώρα πρέπει να κρατάει μια συνέλευση, όταν την άλλη μέρα έχουμε να πάμε στην δουλειά, μέχρι το πώς και με ποιο τρόπο μπορούν να συντονιστούν οι συνελεύσεις γειτονιών και ποια είναι τα όρια των οριζόντιων δομών και της έλλειψης γενικότερης πολιτικής στρατηγικής του κινήματος. Από το πώς μπορούν να καλυφθούν άμεσες ανάγκες των ανέργων όπως η διατροφή και η στέγη, μέχρι το πώς θα οργανωθούν οι κινήσεις των ανέργων για να διεκδικήσουν επιτυχώς επιδόματα ανεργίας (που μέχρι τότε δεν υπήρχαν στην Αργεντινή). Από το πώς οργανώνεται μια κατάληψη ενός εργασιακού χώρου, μέχρι πώς την διαχειρίζονται οι εργαζόμενοι που δουλεύουν σ’ αυτόν, με τρόπο που, και θα διαφέρει από την καπιταλιστική οργάνωση της εργασίας και θα ικανοποιεί τις ανάγκες των καταληψιών και της τοπικής κοινότητας.”
Το βιβλίο εκδόθηκε από κοινού με την πρωτοβουλία κατοίκων Καισαριανής, με την αυτόνομη συνέλευση Ζωγράφου, με την ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Αγ. Παρασκευής, με την ανοιχτή λαϊκή συνέλευση Αγ. Δημητρίου και με τη συνέλευση κατοίκων Βύρωνα-Παγκρατίου-Καισαριανής.
Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ
Εμπειρίες και κριτική αποτίμηση μέσα από τις κοινότητες αγώνα του Δεκέμβρη
Υπάρχουν στιγμές μέσα στην κίνηση του κοινωνικού ανταγωνισμού που μπορούν να χαρακτηριστούν ιστορικές με όλη τη σημασία της λέξης. Μια τέτοια ιστορική στιγμή ήταν η εξέγερση του Δεκέμβρη. Το πρόβλημα, βέβαια, με αυτές τις ιστορικές στιγμές είναι ότι μπορεί να «γίνουν ιστορία», δηλαδή παγωμένες στιγμές, αποκομμένες από την υπόλοιπη ιστορική κίνηση.
Ιστορία, ιστορική κίνηση… αν δούμε πίσω από το βαρύγδουπο χαρακτήρα τέτοιων εκφράσεων, θα δούμε ότι τελικά η ιστορία δεν είναι παρά η κίνηση των εκμεταλλευόμενων μέσα και ενάντια στις σχέσεις εκμετάλλευσης και κυριαρχίας, εν τέλει το αποτέλεσμα της δραστηριότητας πραγματικών υποκειμένων που αγωνίζονται, γνωρίζουν νίκες και ήττες, αδρανούν, οπισθοχωρούν, για να πάρουν άλλοι τη θέση τους στο πεδίο του αγώνα με νέα όπλα κ.ο.κ.
Συστατικό στοιχείο αυτής της κίνησης θα πρέπει να είναι ο συλλογικός αναστοχασμός, η κριτική επεξεργασία και η αντιπαράθεση απόψεων και ερμηνειών, ώστε τέτοιες ιστορικές στιγμές, όπως ο Δεκέμβρης, να έχουν ανταγωνιστική αξία χρήσης και στο μέλλον να μη μετατραπούν σε ιστορικά απολιθώματα, σε ψηφίδες στο “πάνθεον της εξέγερσης”, που “παντού και πάντα” περιμένει να έρθει στο προσκήνιο της ιστορίας
Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ
Εκδόθηκε την άνοιξη του 2010 από τη Συνέλευση για την Κυκλοφορία των Αγώνων